مجله علوم پزشکی رازی

    در یک بررسی گذشته‌نگر بر روی 83 بیمار مبتلا به پولیواسکولیوز که از سال 1376-1349 در بیمارستان شفایحیائیان بستــری و تحت عمل قرار گرفته‌انـد عوارض وسیله ( Implant Failure ) 15 مورد (18%)، جوش‌نخوردن ( pseudoarthrosis ) 12 مورد (5/14%)، عفونت عمقــی 4 مورد (8/4%)، عفونـــت سطحــی 3 مورد (6/3%)، زخم گـچ ( Cast sore ) 17 مورد (48/20%) و از دست دادن اصلاح ( Loss of correction ) 28 مورد (73/33%) مشاهده گردید. عارضه وسیله در سیستم‌ هارینگتون دیسترکشن ( Distraction Harrington, D.H ) و سیستم‌ هارینگتون همراه با سیستم زیلکی ( Distraction Harrington Zeilke, D.H+Z ) بسیار شایعتر از سیستم‌ هارینگتون همراه با سیم زیرلامینا ( Distraction Harrington Sublaminar wiring, D.H+SLW ) بود.

خوش نخوردن در سیستم هارینگتون دیسترکشن دارای بیشترین میزان و در سیستم هارینگتون با سسیم زیر لامینا دارای کمترین میزان بود. همچنین جوش‌نخوردن در فیوژن تا ناحیه خاجی، فیوژن خلفی تنها و در انحناهای سینه‌ای کمری و کمری بسیار شایعتر از فیوژن تا ناحیه بالای خاجی، فیوژن قدامی و خلفی با هم و انحنای توراسیک بود.

نتیجه اینکه در پولیواسکولیوز، بخصوص در انحناهای سینه‌ای کمری، کمری و نیز در صورت نیاز به فیوژن ساکروم و انحناء بیشتر از 60 درجه، استفاده از روش فیوژن قدامی و خلفی با هم، همراه با استفاده از یک وسیله قوی و محکم نظیر هارینگتون دیستراکشن با سیم زیر لامینا مناسبتر می‌باشد.