مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه و هدف : آترزی مری از ناهنجاری‌های شایع مری می‌باشد که اشکال مختلف آن هم به دلیل عوارض تنفسی قبل و بعد از عمل جراحی و هم به دلیل همراهی با سندرم ها و ناهنجاریهای متعدد دیگر اعضاء بدن بیمار را در خطر عوارض جدی کوتاه مدت و بلند مدت قرار می‌دهد که میزان و تنوع این عوارض در مطالعات مختلف متفاوت ذکر شده است. این مطالعه با هدف بررسی ناهنجاریهای همراه و عوارض کوتاه مدت و بلند مدت بیماران مورد عمل جراحی انجام گرفت.

  روش کار : این مطالعه بصورت گذشته نگربر روی بیماران مورد عمل جراحی قرار گرفته از سال 1374 تا 1389در بیمارستان ارجاعی حضرت علی اصغر(ع) تهران انجام شد. ابتدا پرونده کلیه بیماران مربوطه از نظر اطلاعات دموگرافیک، سوابق زایمانی و میزان و نوع عوارض مشاهده شده در طی مدت پیگیری بررسی و سپس با ویزیت مجدد بیماران یا تماس تلفنی وضعیت فعلی سلامت کودک و رشد وزنی وی تا پایان مدت پیگیری ( Fallow up ) مشخص گردید. یافته ها بصورت درصد فراوانی و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 ارائه گردید.

  یافته‌ها : در طی مدت پیگیری (حداقل 2 و حداکثر 5/15سال) 66 بیمار مورد بررسی قرار گرفت که 38 مورد (5/57%) مونث و 28 مورد (5/42%) پسر بودند. 42 مورد (64%) با وزن کم در زمان تولد و 33 مورد (50%) نارس بودند.14 نوزاد (23%) نمره آپگار کمتر از 7 در زمان تولد داشتند. نوع آترزی در 58 مورد (88%) از نوع شایع و فیستول دار بود. 28 مورد (44%) از بیماران ناهنجاری‌های همراه داشتند که شایع‌ترین آنها گوارشی (13 مورد؛ 20%) و سپس قلبی (10 مورد؛ 15%) بود. در 19 بیمار (29%) عوارض تنفسی کوتاه مدت بعد از عمل جراحی بصورت پنومونی آسپیراسیون، پنوموتوراکس، کلاپس ریه و نشت محل آناستوموز رخ داد. پس از ترخیص، عوارض طولانی مدت تنفسی و غیر تنفسی در 139 مورد رخ داد. شایع‌ترین آنها انوع پنومونی‌ها، کلاپس ریه، مشکلات دائمی مربوط به ریفلاکس معده، تنگی محل آناستوموز و ویزینگ مداوم بود. 21 مورد از بیماران (31%) فوت نموده و در پیگیری طولانی مدت سایر بیماران، رشد کودک در 62% موارد نرمال بود.

  نتیجه‌گیری : این مطالعه نشان داد که میزان عوارض کوتاه مدت و طولانی مدت پس از عمل این بیماران با نتایج سایر مطالعات همخوانی دارد، با این وجود داشتن پروتکلی که با مشارکت متخصصین رشته های مختلف به منظور کشف هرچه سریعتر مشکلات همراه، استفاده هرچه بیشتر از روشهای تشخیصی مناسب برای تعیین وضعیت آناتومیک و عملکرد ریه و اقدامات مرتبط با پیشگیری و درمان عفونتهای تنفسی و مونیتورینگ رشد آنها ممکن است کیفیت زندگی بیماران را بهبود قابل ملاحظه ای دهد.