مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی علت اصلی مرگ و میر ناشی از عفونت­های بیمارستانی است. تابه‌حال بروز پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی و ارتباط آن با عوامل خطر در بخش مراقبت ویژه بررسی نشده است لذا هدف این مطالعه تعیین بروز پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی در بخش­های مراقبت ویژه و ارتباط آن با عوامل خطر می­باشد.

روش کار: این مطالعه توصیفی - تحلیلی در سال 1392 در بخش مراقبت ویژه بیمارستان­های آموزشی شهر سمنان انجام شد. 35 بیمار به روش در دسترس انتخاب شدند. معیار ورود به مطالعه شامل سن بالای 18 سال، بیمارانی که بیش­تر از 48 ساعت تحت تهویه مکانیکی بودند، عدم ابتلا به پنومونی، نداشتن بیش از یک‌بار تلاش جهت لوله‌گذاری، نداشتن موارد منع دهان‌شویه، عدم ترومای صورت و دهان و عدم وجود موارد منع بالا بردن سر تخت به میزان 30 درجه بود. دهان‌شویه با نرمال سالین دو بار در روز انجام شد همچنین از معیار بالینی عفونت تنفسی اصلاح شده جهت تشخیص پنومونی و از پرسشنامه جهت جمع­آوری اطلاعات بیماران استفاده شد.   

یافته ­ها: یافته­ها نشان داد که 13 نفر (1/37%) از بیماران، به پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی مبتلا شدند. به‌جز مصرف آنتی­بیوتیک­ها و بیماری ­های زمینه­ای ارتباط معناداری بین عوامل خطر و بروز پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی مشاهده نشد.

نتیجه­ گیری: در این مطالعه، میزان پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی شیوع بالایی داشت. استفاده از یک محلول ضدعفونی‌کننده در دهان‌شویه جهت کاهش پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی ضروری است. هم­چنین تجویز منطقی و عدم مصرف طولانی‌مدت آنتی­بیوتیک­ها در بخش مراقبت ویژه و کنترل بیماری­های زمینه­ای می­تواند یک اقدام مؤثر در کاهش پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی باشد.