مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: استرس اکسایشی با تحلیل نورون دوپامینی در بیماری پارکینسون، مشارکت دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثر محافظتی عصاره گل گیاه ازگیل ژاپنی بر ضایعه القاء شده با تزریق درون بطنی6- هیدروکسی دوپامین  (6-OHDA)در موش های صحرایی نر انجام شد.

روش کار: در این مطالعه تجربی، 27 سر موش ­صحرایی به طور تصادفی به سه گروه کنترل، ضایعه دیده و ضایعه دیده تحت تیمار با عصاره تقسیم شدند. ضایعه با تزریق محلول 6-OHDA به داخل بطن راست مغز حیوانات ایجاد شد. ضایعه دیده وضایعه دیده تحت تیمار با عصاره ابتدا به صورت درون صفاقی به مدت دوازده هفته، هر هفته سه بار به ترتیب سالین و عصاره (200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) دریافت کردند، سپس با تزریق 6-OHDA به داخل بطن راست مغز پارکینسونی و نهایتاً پنج روز بعد از تزریق داخل بطنی، نمونه برداری و سطوح دوپامین و تیروزین هیدروکسیلاز جسم مخطط مغز حیوان با روش ELISA اندازه گیری شد. داده­ها به روش تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه مورد مقایسه قرارگرفت.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که مصرف عصاره به طور معنی داری از کاهش سطح دوپامین در جسم مخطط مغز موش­های ضایعه دیده جلوگیری می کند (001/0p=)، اما سطح تیروزین هیدروکسیلاز در گروه ضایعه تحت تیمار عصاره تغییر نکرد (86/0p=).

نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که پیش درمانی با مصرف مزمن عصاره گل گیاه ازگیل ژاپنی می تواند سبب محافظت نورون­های دوپامینرژیک در برابر ضایعه ناشی از 6-OHDA می­شود و احتمالاً می تواند نقش حفاظتی در برابر بیماری پارکینسون داشته باشد.