مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه و هدف : حاملگی به عنوان یک پدیده ایمونولوژیک دارای خصوصیات منحصر به فردی است که میان‌کنش بین سلول‌های ایمنی مادر و جنین نه تنها موجب آسیب به جنین نمی‌شود بلکه لازمه رشد و تکامل جنین است. از آنجا که عملکرد سلول‌های ایمنی رحم در موفقیت بارداری از اهمیت بسزایی برخوردار است و بسیاری از سقط‌های خود به خودی با نقایص ایمونولوژیک ارتباط دارد. شناختن سلول‌های ایمنی، پراکندگی این سلول‌ها در بافت رحم و مکانیسم‌های ایمنی دخیل در ایجاد تحمل طبیعی به یک آلوگراف (جنین) ضروری به نظر می‌رسد.

  روش کار : این مطالعه یک مطالعه توصیفی-تحلیلی می‌باشد. در این مطالعه پراکندگی سلول‌های مختلف ایمنی در دو بافت طحال و رحم در موش‌های باردار نژاد NMRI با استفاده از آنتی‌بادی‌های مونوکلونال، آنزیم HRP ، آنزیم آلکالین فسفاتاز و نهایتاً ظهور رنگ در سلول‌های دارای مارکرهای موردنظر در قالب رنگ‌آمیزی ایمونوهیستوشیمی بررسی شد. . از آزمون غیر پارامتریک Wilcoxon برای تجزیه وتحلیل داده‌ها استفاده شده است.

  یافته ها: یافته‌های حاصل از رنگ‌آمیزی ایمونوهیستوشیمی با آنتی‌بادی‌های مختلف نشان داد که بین دو بافت طحال و رحم از نظر جمعیت سلول‌های CD11c+ ، CD11b+ ، CD86+ و+ MHC-II تفاوت معنی‌داری وجود دارد. همچنین پراکندگی سلول‌های ایمنی در نواحی مختلف بافت طحال و رحم متفاوت است.

  نتیجه ‌ گیری : الگوی پراکندگی متفاوت سلول‌های ایمنی در بافت رحم نسبت به بافت طحال بیانگر اهمیت و نقش ایمنی مخاطی رحم در حفظ جنین و پیشبرد حاملگی موفق می‌باشد. همچنین حضور سلول‌های ایمنی در نواحی مشخص باعث ممانعت از پاسخ‌های مخرب سیستم ایمنی بر ضد جنین می‌گردد.