مجله علوم پزشکی رازی

استفاده بدون نسخه از داروهای ضدقارچ در دهه اخیر، بطور گسترده‌ای در بین زنان رواج پیدا کرده است. همچنین بسیاری از زنان از روشهای طبی دیگر برای رفع علائم و مشکلات بهداشتی خود، استفاده می‌کنند. با این حال در رابطه با وسعت کاربرد و هزینه این درمانها، اطلاع کمی در دست است. مطالعه حاضر برای بررسی میزان استفاده بدون نسخه از داروهای ضدقارچ و روشهای طبی دیگر در درمان علائم ولووواژینال مزمن در زنان مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان امام شهر ساری انجام شد. این مطالعه به روش توصیفی روی 102 زن مراجعه کننده به درمانگاه زنان که از علائم ولووواژینال مزمن شاکی بودند، انجام شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه، مشاهده و لوازم آزمایشگاهی بود. جهت بررسی آماری از روشهای آماری توصیفی و آزمون‌ کای دو استفاده گردید. میانگین سنی بیماران 28 سال و تحصیلات حدود نیمی از بیماران، دبیرستان و بالاتر از دیپلم بود و میانگین طول مدت علائم اکثر بیماران 18 ماه بود. یافته‌های این پژوهش نشان داد که 60 نفر (82/58 % ) از بیماران، خوددرمانی با داروهای ضدقارچ نظیر کلوتریمازول (85 % )، مایکونازول (5 % )، پوویدون آیودان (10 % ) داشتند. 22 نفر (56/21 % ) از روشهای طبی دیگر نظیر وان یا دوش واژینال سرکه (9/40 % ) ، وان یا دوش واژینال نمک (2/27 % ) ، وان یا دوش واژینال بتادین (2/3 % ) و شستشوی موضعی با ساولن (8 % ) استفاده کرده بودند. در 20 نفر از بیماران (6/19 % )، سابقه خوددرمانی با هیچ روشی وجود نداشت. تعداد 3/73 % پزشکان در رابطه با مصرف داروهای ضدقارچ توسط خود بیمار آگاهی داشتند در صورتی که تعداد کمتری از پزشکان نسبت به استفاده زنان از روشهای طبی دیگر آگاه بودند(2/18 % ).

با وجود آنکه اغلب بیماران تصور می‌کردند که ولووواژینیت قارچی علت ایجاد کننده علائم آنها است(5/72 % ) در معاینات بالینی و آزمایشگاهی ولووواژینت کاندیدیایی فقط در 35 نفر (3/34 % ) وجود داشت. براساس این مطالعه استفاده از روشهای خوددرمانی با داروهای ضدقارچ در زنان متداول می‌باشد. این امر نه تنها موجب به تعویق افتادن تشخیص و درمان صحیح بیماری می‌گردد، بلکه عاملی برای ایجاد حالتهای مقاوم و مزمن بیماری می‌باشد. عوارض جانبی استفاده نادرست و هزینه این گونه خوددرمانی‌ها، موجب صدمه زدن به سلامتی فرد و ضررهای اقتصادی در جامعه می‌گردد.