مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه و هدف : هدف از این تحقیق بررسی تاثیر خستگی عضلانی بر نیروهای گشتاوری حول مفصل مچ پا ومرکز اعمال نیرو کف پا، در طی حرکات نا متعادل کننده ایستادن یک پایی است.

  روش کار : در این مطالعه ﻛـﺎرﺑﺮدی- نیمه ﺗﺠﺮﺑـﻲ، با استفاده از یک دوچرخه کار سنج مونارک خستگی به عضلات پا وارد گردید . سیگنال‌های الکترومیوگرافی سطح پوستی با استفاده از الکترود های مدور Ag–AgC1 ، ازعضلات حول مفصل زانو ومچ پا در طی حداکثر انقباض ارادی وانقباض استقامتی زیر بیشینه ، قبل وبعد از خستگی جمع آوری گردیدند. علاوه براین به منظور تعیین میزان فعالیت رفلکسی، سیگنال های سطح پوستی ازعضلات حول مفصل زانو در طی فاز نامتعادل ایستادن یک پایی، قبل وبعد از خستگی ثبت گردیدند. جهت تعیین میزان تغییرات کنتیکی وکینماتیکی (Kinetic and Kinematic) حول مفصل مچ پا، سیگنال های صفحه نیروی متحرک (Force Plate) و سیستم تجزیه وتحلیل حرکات بدن (Motion Analyzer) نیز هم زمان با سیگنال های الکترومیوگرافی ثبت گردیدند.

  نتایج : تجزیه وتحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که حداکثر نیروی عضلانی، استقامت عضلانی وفعالیت الکترومیوگرافی مرتبط با آن‌ها، به طور معناداری بعد از خستگی کاهش یافته است (05/0> p ). علاوه براین میزان فعالیت رفلکسی عضلات جهت حفظ تعادل به طور معنی داری بعد از خستگی کاهش نشان داد (05/0> p ). با این حال نیروی گشتاوری درصفحۀ پیشانی Frontal) ) و افقی( Horizontal ) به طور معنی داری افزایش یافت، که توام با یک افزایش معنی‌داری در افزایش مرکز اعمال نیرودر صفحۀ فرونتال بود (05/0> p ).

  نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان داد، که کاهش فعالیت رفلکسی عضلات بعد از خستگی، میزان نیروی گشتاوری و همچنین مرکز اعمال نیرو را در صفحۀ فرونتال افزایش داده وممکن است خطر اسپرین‌های خارجی ( Lateral Sprain ) مچ پا را افزایش دهند.