مجله علوم پزشکی رازی

اقدام به خودکشی عملی است که به قصد آسیب‌رساندن هدف‌دار و آگاهانه به خود، اغلب در افراد خود محور، مضطرب، متخاصم و ناتوان در برقراری ارتباطات صورت می‌گیرد. با توجه به این که پدیده خودکشی برای سیستم بهداشت و درمان کشور پرهزینه بوده و با معیارهای ارزشی و فرهنگی یک کشور اسلامی مغایرت دارد، بر آن شدیم تا ویژگی‌های افرادی را که به این علت به اورژانس جیرفت مراجعه کرده بودند مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم. این پژوهش به روش مقطعی در پاییز سال 1380 انجام شد. جامعه مورد بررسی شامل تمام افرادی بود که به دنبال اقدام به خودکشی به بخش اورژانس شهر جیرفت طی مدت ذکر شده آورده شده بودند. بدین منظور پرسش‌نامه‌ای برای مصاحبه با بیماران تدوین گردید که حاوی سوالاتی در مورد خصوصیات جمعیت‌شناسی بیماران، سابقه اعتیاد و افسردگی، روش اقدام به خودکشی و علل آن بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های مجذور خی و دقیق فیشر استفاده گردید. براساس نتایج به دست آمده حدود 3% از کل مراجعه‌کنندگان به بخش اورژانس را، آسیب‌دیدگی به دنبال اقدام به خودکشی تشکیل می‌داد. روش به کار گرفته شده در خودکشی در 75% موارد دارو، 20% سم و 5% پارگی عروق با ابزار برنده بوده است. مهم‌ترین علل اقدام به خودکشی، اختلاف بین والدین(29%)، بیماری فرد(25%)، اختلاف با همسر(18%) و مشکلات اقتصادی(7%) بوده است. حدود 36% افرادی که دست به خودکشی زده بودند، سابقه استفاده از داروهای ضدافسردگی و 16% سابقه اعتیاد به حداقل یکی از مواد مخدر را داشتند. حداقل 36% افراد اعلام کرده بودند که به طور مجدد دست به خودکشی خواهند زد. با توجه به فراوانی بالای اعتیاد و اقدام به خودکشی در این شهرستان و از سوی دیگر نتایج به دست آمده توسط پژوهش‌گران که نشان‌داده‌اند احساس بدبختی‌، تحقیر، کمبود عاطفی و نابرابری از عوامل مؤثر در اقدام به خودکشی می‌باشد، جا دارد که مسئولان تلاش بیش‌تری را نسبت به برآورد نیازهای بهداشتی و خدمات روان‌درمانی در نظر گیرند.