مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: عدم تشخیص و درمان ترومبوز وریدی عمقی (DVT= Deep Vein Thrombosis) و ترومبوآمبولی ریوی (PTE= Pulmonary Thromboembolism) موجب عوارض و افزایش مدت بستری و هزینه های درمان می شود. از آنجا که پروفیلاکسی باعث کاهش ریسک ایجاد DVT و به دنبال آن PTE می شود ،در این مطالعه بر آن شدیم تا درصد فراوانی استفاده از پروفیلاکسی علیه DVT در بیماران بستری یکی از بیمارستان های آموزشی را تعیین نمائیم.

روش­ کار: در یک پژوهش توصیفی گذشته نگر تعداد 202 بیمار ازافراد بستری در بخشهای جراحی بیمارستان به صورت تصادفی انتخاب و طبقه بندی شده و سپس اطلاعات بر اساس متغیرهای موجود و چک لیستی که بر اساس اهداف مطالعه طراحی شده بود ،از پرونده بیماران استخراج و درصد فراوانی استفاده از پروفیلاکسی برعلیه ترومبوز وریدهای عمقی محاسبه شد.

نتیجه: (52%) 105 نفر مرد و (48%) 97 نفر زن بودند که (7/30%) 62 نفر از بخش جراحی، (7/25%) 52 نفر از بخش ارتوپدی، (8/17%) 36 نفر از بخش زنان، ( 3/16%) 33 نفر از بخش جراحی اعصاب و (4/9%) 19 نفر از بخش کلیه و مجاری ادراری بوده اند.

114 نفر (%43/56) پروفیلاکسی گرفتند که 13 نفر در گروه ریسک بالا،10 نفر در گروه ریسک متوسط و 91 نفر در گروه با ریسک پائین بودند و 88 نفر (%56/43) از بیماران هم پروفیلاکسی دریافت نکرده اند.

بحث: در مطالعه ما میزان لازم پروفیلاکسی صحیح در حدود 3/24% برآورد شده که در حد بررسی‌‌های انجام شده در سایر مطالعات می‌باشد. در جمعیت‌هایی که سن بالا دارند و در معرض خطر بیشتری هستند باید از روش های پروفیلاکسی صحیح تر استفاده شود. در مطالعه ما فقط 14% در گروه ریسک بالا بودند و با توجه به نیاز جدی به پروفیلاکسی علیه DVT در این گروه توصیه می شود مطالعه روی گروه های با ریسک بالا صورت گیرد.