مجله علوم پزشکی رازی

سی‌تی‌اسکن بهترین روش برای تشخیص بیماری‌های سینوس‌های صورت می‌باشد. سوالی که دراین جا مطرح می‌شود این است که آیا می‌توان از آندوسکوپی برای تشخیص بیماری‌های بینی و سینوس‌های صورت در مواردی که بیمار تمایل به جراحی ندارد یا برای پی‌گیری بعد از عمل در بیماران جراحی شده استفاده نمود تا هزینه و میزان اشعه وارد شده به بیمار کم‌تر شود و در صورت مثبت بودن پاسخ، میزان دقت آن به چه میزان می‌باشد.هم‌چنین در این مطالعه تصمیم گرفته شد تا طی مطالعه برای پاسخ به این سوال، درصد فراوانی تعدادی از واریاسیون‌های آناتومیک و ناهنجاری‌های ساختمانی بینی و سینوس‌های صورت نیز مورد بررسی قرار گیرد. در یک دوره 14 ماهه، تعداد 70 بیمار(شامل 140 قسمت) که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، مورد پژوهش قرار گرفتند. برای هر یک از بیماران به طور جداگانه رتبه‌بندی رادیولوژیک و بالینی انجام شد و میزان هم خوانی آن‌ها بررسی گردید. آندوسکوپی در تشخیص بیماری‌های سینوس‌های صورت با رتبه‌بندی رادیولوژیک و به خصوص ضریب کدورت سینوس‌ها هم خوانی بسیار خوبی دارد. در تشخیص ناهنجاری‌های تیغه و شاخک‌های بینی، آندوسکوپی به تنهایی وسیله خوبی نیست اما عدم وجود این ناهنجاری‌ها در آندوسکوپی، با سی‌تی‌اسکن هم‌خوانی خوبی دارد. درصد فراوانی ناهنجاری‌های به دست آمده در مطالعه ما با سایر مطالعات هم‌خوانی داشت اما شایع‌ترین سینوس درگیر از نظر بیماری مخاطی در سینوزیت مخاطی و مزمن در مطالعه ما سینوس فکی و بعد از آن سینوس اتمویید قدامی بود در حالی که در سایر مطالعات، شایع‌ترین سینوس درگیر سینوس اتمویید قدامی و بعد از آن سینوس فکی بوده است.