مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه و هدف : بیماری دیابت نوع دو به میزان زیادی در سراسر دنیا گسترده شده است. بعضی مطالعات تاثیر شاهنگبین را در کاهش قند خون و همچنین اثرات آنتی اکسیدانی آن را نشان داده اند. هدف این مطالعه بررسی اثر مصرف خوراکی شاهنگبین بر غلظت گلوکز سرم و هموگلوبین گلیکوزیله و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم در بیماران دیابتی نوع دو می باشد.

  روش­ کار : در یک مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور ( IRCT: 138905102709N8 )50 بیمار دیابتی نوع دو به مدت هشت هفته شرکت نمودند.این 50 بیمار دیابتی نوع دو به طور تصادفی به دو گروه (هر گروه 25 نفر) مداخله و دارونما تقسیم شدند. گروه مداخله روزی سه عدد کپسول 1000 میلی‌گرمی شاهنگبین و گروه دارونما روزی سه عدد کپسول 1000 میلی گرمی دارونما را به مدت 8 هفته دریافت کردند. در ابتدا و انتهای مطالعه 10 میلی لیتر خون وریدی از شرکت کنندگان گرفته شد و جهت بررسی فاکتورهای مورد نظر به آزمایشگاه فرستاده شد.

  یافته­ها : مصرف خوراکی شاهنگبین به میزان روزی سه عدد کپسول 1000 میلی گرمی باعث کاهش معنی دار غلظت گلوکز سرم گردید ( 006/0 p= )، ولی در مورد هموگلوبین گلیکوزیله اگرچه باعث کاهش آن گردید ولی این کاهش از لحاظ آماری معنی دار نبود. در مورد ظرفیت تام آنتی اکسیدانی در انتهای مطالعه اختلاف معنی داری بین ظرفیت تام آنتی اکسیدانی بین گروه شاهنگبین و دارونما مشاهده گردید و مصرف شاهنگبین باعث افزایش ظرفیت تام آنتی اکسیدانی گردید (016/0 p= ).

  نتیجه­گیری : به نظر می‌رسد که شاهنگبین با دوز مصرفی در این مطالعه (روزی سه عدد کپسول 1000 میلی گرمی) دارای اثرات مثبتی بر روی میزان گلوکز سرم و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی می باشد.