مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه و هدف : سرمایه اجتماعی به معنای هنجارها و شبکه‌هایی است که امکان مشارکت مردم در اقدامات اجتماعی را به منظور کسب سود متقابل، فراهم می‌کند. به دلیل اهمیت سرمایه اجتماعی در سلامت و مطالعات محدود در زمینه سرمایه اجتماعی در کشور، این پژوهش سعی دارد میزان سرمایه اجتماعی و عوامل موثر بر آن را در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد بررسی قرار دهد.

  روش­ کار : این مطالعه، یک مطالعه مقطعی است که 200 نفر از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران با میانگین سنی (34/2) 55/22 در آن شرکت داشتند. شرکت کنندگان، به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها در این مطالعه، پرسشنامه 36 سوالی Bullen بوده است که دارای هشت حیطه می‌باشد. این پرسشنامه ترجمه و سپس پایایی آن با آلفا کرونباخ 82/0 مورد تایید قرار گرفت. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS.18 ،

  آزمون های ,T-Test ONOVA و ضریب همبستگی پیرسون انجام گرفت .

  یافته­ها : این مطالعه نشان می‌دهد که میانگین امتیاز کل سرمایه اجتماعی، 87/43 می باشد. در حیطه‌های سرمایه اجتماعی کمترین میانگین، مربوط به مشارکت در اجتماعات محلی و بیشترین میانگین، مربوط به حیطه ارتباط با دوستان و خانواده می باشد. همچنین، نتایج این مطالعه نشان می دهد سرمایه اجتماعی با متغیر های جنس، سن و زبان (قومیت) ارتباط دارد.

  نتیجه­گیری : این تحقیق نشان می دهد سرمایه اجتماعی در برخی حیطه ها با متغیرهایی مانند سن، جنس و محل سکونت ارتباط دارد. این مساله، می‌تواند راهنمایی برای مسئولان باشد تا با مداخلات مناسب، سعی در افزایش میزان سرمایه اجتماعی داشته باشند.