جلد 18، شماره 91 - ( 10-1390 )                   جلد 18 شماره 91 صفحات 43-36 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Mohammadi S, Gharaati M R, Ezaki Khan Alang K, Rajaie R. Comparison of p53 expression between occupationally exposed to ionizing radiation and control group. RJMS 2012; 18 (91) :36-43
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-2028-fa.html
محمدی شهلا، قرائتی محمد رضا، زکی خان-النگ کبری، رجایی رسا. مقایسه بروز پروتئین p53 در گروه پرتوکاران با گروه شاهد. مجله علوم پزشکی رازی. 1390; 18 (91) :36-43

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-2028-fa.html


پژوهشگاه علوم و فنون هستـه ای
چکیده:   (7056 مشاهده)

  زمینه و هدف : تنش های گوناگون نظیر پرتوهای یونیزان می توانند موجب افزایش آسیب های سلولی به خصوص در بخش هسته آن یعنی DNA گردند. برای محافظت از این گونه آسیب ها، ژن‌های تنظیمی طبیعی مانند ژن سرکوب کننده تومور Tp53 وارد عمل می گردند. دراین ارتباط، در بین شاغلین پرتوکاری که همواره با دوزهای پایینی از پرتوهای یونیزان سروکار دارند ،این ژن بررسی و میزان بروز آن با گروه کنترل مقایسه شد.

  روش کار: در این مطالعه تحلیلی، با استفاده از کیت الایزا، مقدار پروتئین p53 سرم خونی در 42 فرد پرتوکار و 16 فرد شاهد اندازه گیری شد. بررسی‌های آماری توسط روش student t-test انجام گرفت. به عنوان گروه پرتوکار از شاغلین سازمان انرژی اتمی ایران (با میانگین سنی 3/1 ± 8/37 سال) دعوت به همکاری شد. به عنوان گروه شاهد نیز داوطلبینی که از نظر سن، جنس و عادات سیگار کشیدن با گروه پرتوکار تطابق داشتند (با میانگین سنی /2 ± 5/34 سال)، انتخاب گردیدند. از 2 سی سی خون هپارینه هر فرد، سرم آن توسط سانتریفوژ استخراج شد.

  یافته ها: بیان ژن p53 در گروه پرتو کار به طور معنی‌داری بالاتر از گروه شاهد بود(0225/0= p ). علاوه بر این، سابقه کار پرتوکار و یا مصرف سیگار تاثیری بر میزان بیان این ژن نداشته است.

  نتیجه گیری: دوزهای پایین و مستمر پرتوهای یونیزان نقش به سزایی در افزایش بیان ژن p53 در بین شاغلین پرتوکار داشته است. و این در حالی است که بر اساس نتایج ثبت شده در دوزیمتری فردی این افراد، دوز دریافتی در محدوده دوز مجاز سالانه برای پرتوکاران بوده است. این مسئله موید این موضوع است که پایش پرتوکاران نباید تنها بر اساس دوزیمتری های فیزیکی بلکه لازم است تا از شاخص های بیولوژیکی که قادر به ارائه آسیب‌ های پرتوی فردی بوده نیز استفاده شود .

متن کامل [PDF 337 kb]   (2838 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: بیوشیمی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC-SA 4.0| Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb