مجله علوم پزشکی رازی

پیشینه تاریخی عمل تراکئوتومی به 2000 سال قبل از میلاد می‌رسد اما امروزه به علت کاهش چشمگیر انسداد راه هوایی فوقانی در اثر بیماریهای عفونی که شایعترین علت تراکئوتومی در گذشته بوده است و همچنین پیشرفت واحدهای مراقبت ویژه( ICU )، در حال حاضر شایعترین علت انجام آن مراقبت طولانی مدت از بیماران در این واحدها می‌باشد. اگر چه تراکئوتومی در بیمار انتخاب شده اغلب بسیار سودمند است اما دارای عوارضی نیز می‌باشد. آشنایی با ضرورتهای انجام این عمل و نوع عوارض وعلت بروز آنها در بهره‌گیری هر چه بیشتر از تراکئوتومی و جلوگیری از ناتوانی و مرگ و میر ناشی از آن کمک کننده است. در این مطالعه توصیفی که از نوع بررسی اطلاعات موجود ( Existing Data Study ) می‌باشد، ضرورتهای انجام تراکئوتومی و عوارض ناشی از آن بررسی شده است. در این پژوهش 140 بیمار شامل 103 مرد و 37 زن در محدوده سنی 20 روز تا 85 سال که تحت عمل تراکئوتومی قرار گرفته بودند ارزیابی شدند. ضرورتهای انجام تراکئوتومی به ترتیب عبارت بودند از: گذشت زمان طولانی از لوله‌گذاری 1/32%، تومورهای ناحیه حنجره 4/26%، ضربه به سر و صورت 4/11%، تنگی ساب گلوت 9/7%، نیاز به لوله‌گذاری طولانی 9/7%. سایر علل شامل تومورهای تیروئید، بیمارانی که جهت بهداشت راه هوایی تراکئوتومی شده بودند، پرده حلقی، آنژین لودویک، جراحیهای گردن و صورت، تومور مری، آبسه دور لوزه‌ای، لارنگومالاسی و میاستنی گراو بوده است. 70 نفر از این بیماران دچار عارضه شده بودند که این عوارض به ترتیب کاهش شیوع شامل خونریزی، آمفیزم زیرجلدی، پنوموتوراکس، مشکلات مربوط به لوله تراکئوتومی، عفونت، تنگی تراشه، ایجاد نسج گرانولاسیون در محل تراکئوتومی، فیستول تراکئوازوفاژیال، مشکل در دکانولاسیون، آتلکتازی، تنگی استومای تراکئوتومی، پنومونی آسپیراسیون و پنومومدیاستن بوده است. مرگ و میر به دنبال تراکئوتومی در این مطالعه دیده نشد و ضرورتهای انجام تراکئوتومی تقریباً مشابه سایر مطالعات اما بروز عوارض ناشی از آن بسیار بالا بود.