مجله علوم پزشکی رازی

  واکسیناسیون علیه بیماریهای واگیر بهترین و موثرترین وسیله ای است که می تواند کودکان را از ابتلای

  به این بیماریهای خطرناک، کشنده و معلول کننده ایمن سازد. با شروع برنامه ایمن سازی همگانی در ایران

  از سال 1363 پوشش واکسیناسیون علیه شش بیماری قابل پیشگیری با واکسن ((فلج اطفال، دیفتری، کزاز،

  سیاه سرفه، سرخک، سل))بسرعت افزایش یافت و از حدود بیست درصد ( به جز ب ث ژ ) به حدود 88

  درصد برای پنج واکسن و بیش از 90 درصد برای سل در سال 1370 رسید سازمان جهانی بهداشت

  توصیه کرده، در کشورهایی که میزان ناقلین ویروس هپاتیت ((ب)) 8 درصد یا بیشتر است، تا پایان سال

  1995 و در همه کشورها تا سال 1997 واکسن این بیماری به برنامه ایمن سازی همگانی اضافه شود.

  طبق مطالعات که در سازمان انتقال خون ایران بر روی داوطلبین اهدا کننده خون صورت گرفته است

  مثبت در ایران در استانهای مختلف متفاوت و حداقل 3-2 درصد و در بین اهداء کنندگان HBs Ag میزان 

  که نشان دهنده تماس با این HBs Ab و HBc Ab سالم خون که ناقل این آنتی ژن بوده اند میزان شیوع 

  ویروس است به ترتیب 2/11 درصد و 4/10 درصد در افراد کمتر از 20 سال در برابر 54 درصد و 47

  درصد در افراد بالای 50 سال بوده است.

  با توجه به موارد فوق، پیشگیری از ابتلای به این بیماری خطرناک که باعث معلولیت و مرگ در اثر

  سرطان کبد و انتقال به سایر افراد جامعه می گردد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است، به این لحاظ کمیته

  کشوری ایمن سازی افزودن این واکسن را در برنامه ایمن سازی همگانی تصویب و اجرای آنرا از اول

  فروردین سال 1372 حداقل برای شیرخوارانی که در این سال متولد می شوند پیشنهاد کرد که خوشبختانه

  در حال اجرا است.

  اولین دوز واکسن هرچه زودتر بعد از تولد و نوبت دوم بفاصله شش هفته و همزمان با اولین واکسن

  ثلاث و فلج اطفال و نوبت سوم در نه ماهگی و همزمان با نوبت اول واکسن سرخک تزریق می شود.