مجله علوم پزشکی رازی

  فاسیولیازیس یکی از بیماریهای شناخته شده انگلی کبد و مشترک بین انسان و دامهای علفخوار است. از

  آنجایی که آسیب های کبدی این بیماری چشم گیر است، لذا برای درمان به موقع آن، تشخیص هرچه سریعتر و

  صحیح تر الزامی است. عامل بیماری فاسیولاهپاتیکا (و ندرتا فاسیولاژایگانتیکا) می باشد. در ایران، اهمیت

  فاسیولیازیس دراستانهای مرطوب شمال، بیش از سایر مناطق کشور است. بیماری از طریق بلع متاسرکرها به

  همراه آب آشامیدنی و سبزیجات خام ( کاهو، پونه، خالواش، تره وحشی و ...) و استقرار کرم بالغ در مجرای

  صفراوی ایجاد می گردد. مهمترین علائم بیماری عبارتند از : تب، قولنج های صفراوی، ائوزینوفیلی و اختلالات

  علائم بیماری متغیر خواهد بود. (Ectopic) . البته در انواع نابجا (Allergic) گوارشی و آلرژیائی 

  تشخیص بیماری معمولا بر مبنای علائم بالینی و اطلاعات همه گیر شناختی است که برای تایید از روشهای

  استفاده می شود. نظر به اینکه آزمونهای انگل شناختی فقط در 30 (Serologic) انگل شناختی و سرم شناختی 

  درصد از موارد قطعیت دارند و در مقابل، روشهای سرم شناختی دارای ضریب دقت تشخیص بسیار زیادی

  متاسر کر برای تشخیص فاسیولیازیس (precipitation) هستند، برای اولین بار در ایران از آزمون رسوب گیری

  استفاده گردید. برای این منظور متاسرکرهای پرورش یافته در آزمایش به عنوان آنتی ژن اصلی با نمونه های

  سرم بیماران فاسیولیائی و افراد سالم (شاهد) و با رقت های 5/1 و 10/1 به مدت 6، 24 و 48 ساعت، در شرایط

  شدند. سپس چگونگی واکنش های رسوب گیری مورد بررسی قرار گرفتند. (Incubated) آزمایشگاه خوابانده 

  در این مطالعه حساسیت و ویژگی آزمون در رقت 5/1 بیشتر از دیگر رقت ها بوده، به ترتیب 95 و 100 درصد بود.

  لذا نظر به سادگی کار و عدم نیاز به هزینه های گزاف و کمک به تشخیص زودرس بیماری، این آزمون میتواند در

  هرنقطه از کشور مورد استفاده قرار گیرد و حتی کیت آن ساخته شود. بیماران فاسیولیائی که با آزمون

  رسوب گیری متاسرکر مثبت تشخیص داده شدند، به سبب عدم دسترسی به نایتازوکساناید به ناچار با

  ترایکلابندازول درمان شدند.