مجله علوم پزشکی رازی

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

کاهش ترشح استروژن در اکثر خانم هایی که یائسه هستند می تواند منجر به بروز عوارضی بشود که برخی از آنها توسط استروژن درمانی برطرف می شوند. چون نقش استروژن درمانی در افزایش خطر بروز سرطان پستان مورد بحث است، تصمیم گرفته شد که این مسئله مورد بررسی قرار گیرد. لذا 122 زن یائسه ای که سن شروع یائسگی آنها 55-46 سال بوده، در محدوده سنی 61-46 سال قرار داشتند، مورد مطالعه قرار گرفتند. این افراد ابتدا به سه گروه تقسیم شدند: گروه اول شامل 55 نفر بود که بمدت 3-1 سال تحت هورمون درمانی جانشینی قرار گرفتند (گروه مورد مطالعه). گروه دوم شامل 55 نفر بود که استروژن درمانی نشدند (گروه شاهد). گروه سوم بیماران مبتلا به سرطان پستان بودند (12 نفر). همگی این افراد حد (Level) سرمی استرادیول در یک آزمایشگاه و با شرایط یکسان اندازه گیری شد. در این تحقیق حد (Level) سرمی استرادیول در گروه اول افزایش یافته و در مقایسه با گروه دوم اختلاف معنی داری را نشان داد (P<0.001) که این اختلاف 75.62% بود. بنابراین می توان گفت که استروژن درمانی بعد از یائسگی حد (Level) استرادیول سرم را افزایش می دهد. همچنین حد (Level) سرمی استرادیول در بیماران یائسه مبتلا به سرطان پستان نسبت به خانم های یائسه سالمی که استروژن دریافت نکرده بودند نیز 85.65% بیشتر بود (P<0.001). نتیجه ای که از این تحقیق حاصل می شود این است که در خانم های یائسه مبتلا به سرطان پستان، حد (Level) استرادیول سرم از خانم های یائسه سالمی که تحت استروژن درمانی قرار گرفته یا قرار نگرفته اند، بیشتر است.

واژه‌های کلیدی: 1- هورمون درمانی جانشینی 2- استروژن درمانی جانشینی 3- استروژن 4- استرادیول 5- یائسگی 6- تغییرات یائسگی

متن کامل [PDF 1433 kb]   (2571 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---