مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه و هدف : آلودگی هوا از معضلات مهم شهرهای بزرگ صنعتی است و زندگی تمام افراد جامعه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بنابراین پایش آلاینده‌ها و تعیین مستمر کیفیت هوای کلان شهرها به منظور تدوین برنامه‌های کنترل آن، ضروری است. هدف اصلی این مطالعه مقایسه کیفیت بهداشتی هوای شهرهای تهران و اصفهان در سال 1387 بود .

  روش‌کار : این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی می‌باشد. غلظت‌های لحظه‌ای آلاینده‌های هوای شهر تهران و اصفهان به ترتیب توسط روش‌های قرائت مستقیم و مراجعه به سازمان حفاظت محیط زیست ب ه دست آمد . سپس شاخص استاندارد آلودگی از طریق درون یابی بین غلظت آلاینده ها برای پنج آلاینده معیار ( CO ، NO₂ ، SO₂ ، PM₁₀ ، O₃ ) هوای دو شهر در سال 1387 محاسبه و بر مبنای جدول استاندارد کیفیت بهداشتی هوا در گروه‌های خوب، متوسط، غیر بهداشتی، بسیارغیربهداشتی و خطرناک طبقه بندی گردید. در تحلیل داده ها از آزمون آماری t-test و بسته آماری SPSS ویرایش 16 استفاده شد.

  یافته ها: کیفیت هوای شهر تهران و اصفهان در سال 1387، به ترتیب 43 و 67 روز کمتر از حد استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست ایران و 323 و 299 روز دیگر از حد استاندارد ( 100 > PSI ) بیشتر بود. در شهر تهران و اصفهان در تابستان به ترتیب ازن و منوکسیدکربن و در زمستان منوکسیدکربن و ذرات معلق، آلاینده مسئول شناخته شدند. آزمون t- test بین میانگین شاخص PSI در دو شهر، اختلاف معنی‌داری را نشان داد ( p < 0001/0).

  نتیجه ‌ گیری: کیفیت هوای دو شهر در سال 1387 بهداشتی نبوده و در وضعیت بسیار وخیمی از نظر حفظ سلامتی افراد جامعه، بخصوص گروه‌های حساس قرار دارد.