مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه وهدف: کفیر یک پروبیوتیک کمپلکس می باشد که مبدأ آن شمال قفقاز است. به طور کلی دانه های کفیر دارای میکروارگانیسم هایی نظیر استرپتوکوکسی های اسید لاکتیک،لاکتوباسیل های مزوفیلیک اسید لاکتیک،مخمرهای تخمیر کننده و غیر تخمیر کننده لاکتوز و باکتری های اسید استیک است که به اثرات درمانی آن ها اشاره شده است. این مطالعه تجربی به منظور بررسی اثرات ضد باکتریایی کفیر بر سودوموناس آئروژینوزا انجام گرفته است.

  روش کار: در این مطالعه تجربی تاثیر کفیر بر باکتری سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیمار دچار سوختگی و سودوموناس آئروژینوزا استاندارد (ATCC 27853American Type Culture Collection) مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی اثر ضد باکتریایی عصاره های کفیر در دو زمان تخمیر 48 و 72 ساعت در دمای 35 درجه سلسیوس، با روش های دیسک پلیت و چاهک و بررسی کینیتیک مرگ به صورت in vitro در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. جهت تعیین کمترین غلظت از ماده ضد میکروبی ( (Minimum Inhibitor Concentration: MIC که از رشد باکتری پس از 24 ساعت ممانعت می‌نماید از روش های رقت لوله ای و کدورت سنجی استفاده شد. جهت تعیین درصد اسیدهای آلی از روش کروماتوگرافی با فاز معکوس Performance Liquid Chromatography: HPLC) High ) با ستون C18 استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 10 استفاده و با آزمون آماری دانکن میانگین تیمارها مقایسه شد.

  یافته ها: در این مطالعه تجربی، بیش‌ترین اثر ضد میکروبی عصاره کفیر در دمای 35 درجه سلسیوس با 48 ساعت زمان تخمیر و غلظت 250 میلی‌گرم در میلی لیتر روی سودوموناس آئروژینوزا استاندارد ( ATCC 27853 ) و سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیمار سوخته بدست آمد.

  نتیجه‌گیری: عصاره کفیر دارای اثرات ضد میکروبی بر روی باکتری سودوموناس آئروژینوزا استاندارد ( ATCC27853 ) و سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیمار سوخته می باشد.