مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه و هدف : سینوزیت مزمن از جمله علل شایع مراجعه بیماران به کلینیک‌های گوش و حلق و بینی محسوب می‌شود. لذا این مطالعه به منظور بررسی بیماری‌های با علائم مشابه سینوزیت مزمن در بیمارستان بوعلی تهران از سال 1388 تا 1389 انجام شده است.

  روش کار : این مطالعه توصیفی– تحلیلی مقطعی بر روی 184 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه ENT بیمارستان بوعلی تهران که به طور غیر‌تصادفی انتخاب شدند، انجام شده است. بیمارانی که بیماری‌های زمینه ای داشتند یا دارای سابقه جراحی قبلی سینوس بودند و افراد کمتر از 16 یا بیشتر از 70 سال از مطالعه حذف شدند. پس از جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز اقدام به آنالیز داده‌ها شد که در این زمینه از نرم افزار آماری SPSS نسخه 5/11 بهره گرفته شد. آزمون‌های آماری مورد استفاده شامل کای اسکوار، تست دقیق فیشر، تی مستقل و ANOVA بودند و سطح معناداری برای تفسیر نتایج 05/0 لحاظ گردید.

  یافته‌ها : تشخیص‌های افتراقی مورد مشاهده به این ترتیب بود: 3/16 درصد رینیت آلرژیک، 9/10 درصد رینیت باکتریال، 6/19 درصد رینیت وازوموتور، 8/9 درصد رینیت مدیکومنتوزا، 3/4 درصد لارنژیت ناشی از ریفلاکس، 2/15 درصد سردرد Tension ، 6/13 درصد سردرد میگرنی، 2/2 درصد Temporomandibular Dysfunction ، 6/44 درصد انسداد آناتومیک بینی، 1/1 درصد اختلال سوماتیزاسیون و 9/10 درصد اختلال عملکرد Olfactory داشتند.

  نتیجه‌گیری : بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه می‌توان چنین نتیجه گرفت که همواره در بیماران دارای علائم بالینی رینوسینوزیت مزمن باید به فکر سایر تشخیص‌های افتراقی به ویژه رینیت‌های آلرژیک و غیرآلرژیک نیز بود.