مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: شکستگی استخوان اسکافوئید به عنوان شایع‌ترین شکستگی مچ دست در برخی موارد دچار عارضه عدم جوش خوردگیNon-:::union:::)) می‌شود. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه شواهد رادیولوژیک وجود جوش خوردگی((:::union::: و وضعیت عملکردی بیماران درمان شده  با عدم جوش خوردگی استخوان اسکافوئید به روش‌های گرافت استخوانی همراه با ثابت‌سازی (پین یا پیچ) و بدون ثابت‌سازی می‌باشد.

روش کار: در این مطالعه کوهورت گذشته نگر  کلیه بیمارانی که طی سال‌های 1383 الی شش ماهه اول سال 1388 به بیمارستان شفا یحیائیان به علت عدم جوش خوردگی اسکافوئید مراجعه و تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، جهت بررسی‌های بیشتر دعوت شدند. از مجموع 58 بیمار، 37 بیمار (39 عدم جوش خوردگی) جهت پی‌گیری حاضر شدند. با استفاده از رادیوگرافی‌های مچ دست (رخ و نیم رخ) و سیستم امتیاز دهی Green-O'Brien  Modified جوش‌خوردگی و وضعیت عملکردی بیماران بررسی شدند و نتایج با آزمون آماری کای- دو مورد مقایسه قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS V.13.0 انجام شد.  

یافته‌ها: 27 عمل جراحی (2/69%) همراه با فیکساسیون (ثابت سازی) و 12 عمل جراحی (8/30%) بدون فیکساسیون انجام شده بود. در گروهی که فیکساسیون انجام شده بود  25 بیمار (6/92%) جوش خوردگی داشنتد و در گروه دیگر تمامی 12 بیمار (100%) جوش خوردگی داشتند (4/0=p). در گروهی که فیکساسیون انجام شده بود 2 بیمار نسبتا خوب، 17 بیمار خوب و 8 بیمار نتایج عالی داشتند. در گروه دیگر به ترتیب یک بیمار، 7 بیمار و 4 بیمار نتایج نسبتاً خوب، خوب و عالی داشتند (9/0=p).

نتیجه‌گیری: اقدام به انجام ثابت‌سازی یا عدم انجام آن در عدم جوش خوردگی اسکافوئید بر اساس یافته‌های حین عمل جراحی، تیپ عدم جوش خوردگی و طبق نظر و تجربه جراح صورت می‌گیرد. طبق نتایج حاصله تفاوت معنی‌داری از لحاظ میزان جوش خوردگی و وضعیت عملکردی بین دو گروه از بیماران مورد مطالعه مشاهده نشد.