مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: مطالعات چندی به بررسی هلیکوباکتر پیلوری (Helicobacter pylori-H.pylori) در مخاط سینوس و بینی بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن پرداخته اند، ولی مطالعه مستقیم این باکتری در بافت پولیپ بینی محدود است. لذا، هدف از انجام این پژوهش بررسی فراوانی باکتری هلیکوباکتر پیلوری در بافت پولیپ و مخاط سینوس بیماران مبتلا به پولیپ بینی در مقایسه با مخاط سینوس افراد سالم بود.

روش کار: در این مطالعه مورد- شاهدی 62 بیمار مبتلا به پولیپ بینی و تعداد 25 فرد سالم (که به دلیل شکستگی بینی مورد عمل جراحی قرار گرفتند) با روش نمونه‌گیری غیر احتمالی متوالی وارد مطالعه ­شدند. این افراد سن بالاتر از 12 سال داشتند و مبتلا به بیماری زمینه­ای مزمن نبودند. برروی سرم افراد، آزمون الیزا برای بررسی آنتی‌بادی‌های A و G ضد هلیکوباکتر پیلوری و برروی نمونه بافت پولیپ بینی بیماران و مخاط سینوس گروه شاهد، آزمون PCR انجام شد. جهت مقایسه فراوانی متغیرهای مورد مطالعه بین دو گروه از آزمون کای-دو استفاده شد.

یافته‌ها: میانه سنی گروه بیماران 38 سال (12 تا 65 سال) و گروه شاهد 26 سال (18 تا 54 سال) بود. درصد مردها در گروه بیماران 63 % و در گروه شاهد 40 % بود. موارد IgA مثبت بین دو گروه بیمار و شاهد یکسان بود (5/14 % درمقابل 4 %،�٢٧/٠=p-value)، ولی IgG اختلاف معنی‌داری داشت (71 %درمقابل 32 %، ٠٠١/٠p-value=). نتایج PCR نیز بین دو گروه تفاوت داشت (3/32 %درمقابل 4 %، ٠٠٥/٠p-value=). موارد مثبت توام PCR و IgG نیز در گروه بیماران بیشتر بود (29 % درمقابل 4 %،�٠١/٠p-value=).

نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد باتوجه به مطالعات مولکولی و تغیرات غلظت IgG برای هلیکوباکتر پیلوری، این باکتری می‌تواند به عنوان یکی از عوامل کاندید در بروز ضایعات پولیپی مطرح باشد.