مجله علوم پزشکی رازی

.

    این مطالعه برای بررسی میزان آنگاژمان در خانمهای نولی‌پار (اول زا) و ارتباط آن با مدت و نحوه انجام زایمان صورت گرفت. در این بررسی از 1322 خانم نولی‌پار با حاملگی ترم که در شروع مرحله فعال زایمان قرار داشتند، 1132 مورد بدون آنگاژمان بودند. در حالی که در 190 مورد (4/14%) آنگاژمان صورت گرفته بود (تمام بیماران حاملگی یک قلو با پرزانتاسیون سفالیک داشتند). سن مادر و پارگی کیسه آب بر بروز آنگاژمان تأثیری نداشت اما تنگی لگن به عنوان یک عامل مؤثر در وقوع آنگاژمان شناخته شد(005/0P<). طول مدت مرحله دوم زایمان در 2 گروه تفاوت آماری واضحی نداشت اما طول مرحله اول زایمان در گروه بدون آنگاژمان طولانی‌تر بود(005/0P<). وزن جنین نیز عامل مؤثری در وقوع آنگاژمان بود(05/0P<). از 1132 مورد بدون آنگاژمان، 108 مورد سزارین شدند که تنها 44 مورد به علت عدم پیشرفت مناسب در سیر زایمان و بروز C.P.D بود. در تمام مواردی که آنگاژمان وجود داشت، زایمان واژینال صورت گرفت لذا عدم آنگاژمان به تنهایی نمی‌تواند عامل تعیین کننده برای نوع زایمان باشد.