مجله علوم پزشکی رازی

    مقدمه: صدمات زانو از مشکلات اساسی در پزشکی ورزشی محسوب می‌شود و استفاده از بریس­های پروفیلاکتیک یا پیشگیری‌کننده زانو برای کاهش شیوع یا شدت این صدمات است. بریس‌های پروفیلاکتیک در کنار قابلیت حمایت از زانو در برابر صدمات در هنگام ورزش، نباید عملکرد اندام را محدود نمایند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر سه نوع زانوبند پروفیلاکتیک بر عملکرد افراد ورزشکار بود.

روش بررسی: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی روی 31 دانشجوی ورزشکار مرد سالم انجام شد تا تأثیر زانوبندها بر عملکرد افراد با استفاده از آزمون‌های ایزوکینتیک و عملکردی در چهار حالت بدون بریس(کنترل)، استفاده از زانوبند نئوپرنی ساده، زانوبند نئوپرنی چهار فنره و بریس پیش ساخته آزمایش گردد. ترتیب اجراء چهار حالت آزمون به صورت تصادفی، انتخاب و آزمایش‌ها روی پای غالب انجام شدند. پروتوکل ارزیابی در هر یک از چهار حالت متشکل بود از آزمون‌های عملکردی Cross-over Hop و پرش عمودی، که از سه بار آزمایش بیشترین ارتفاع و طول ثبت می‌شد و بعد از آن آزمون‌های ایزوکینتیک باز و بسته کردن زانو در سه سرعت زاویه‌ای 60، 180 و 300 درجه بر ثانیه انجام می‌شد، که پارامترهای ایزوکینتیک شامل نسبت حداکثر گشتاور به وزن بدن و توان متوسط ثبت می‌گردید. برای بررسی تفاوت‌های میان 4 حالت از آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌های تکراری استفاده شد.

یافته‌ها: آزمون آنالیزواریانس با اندازه‌های تکراری برای مقایسه بین سه حالت آزمایشی با یکدیگر و با وضعیت کنترل، هیچ تفاوت معناداری را برای مقادیر حداکثر گشتاور به وزن بدن، توان متوسط، پرش عمودی و Cross-over Hop نشان نداد (05/0< p ).

  نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که زانوبندهای پروفیلاکتیک مورد بررسی در مطالعه حاضر تأثیر منفی بر عملکرد افراد نگذاشتند. از آنجا که عملکرد زانو با استفاده از زانوبند نئوپرنی ساده محدود نشد و با توجه به تأثیرات مثبت استفاده از زانوبندهای نئوپرنی بر حس عمقی، استفاده از آن‌ها به عنوان ساختار اصلی این دسته از زانوبند‌ها مفید به نظر می‌رسد