جلد 11، شماره 39 - ( 3-1383 )
جلد 11 شماره 39 صفحات 96-91 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Taherian A, Vafaei A, Rashidi Pour A, Miladi Gorji H, Jarrahi M. Assessment of the Role of Dexamethasone on Modulation of Acute and Chronic Pain and its Comparison with Stress Analgesic Effect in Formalin Test in Mice. RJMS 2004; 11 (39) :91-96
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-121-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-121-fa.html
طاهریان عباسعلی، وفایی عباسعلی، رشیدی‌پور علی، میلادی گرجی حسین، جراحی مرتضی. ارزیابی نقش دگزامتازون در کاهش درد حاد و مزمن و مقایسه آن با استرس در مدل تست فرمالین در موش سوری . مجله علوم پزشکی رازی. 1383; 11 (39) :91-96
چکیده: (11926 مشاهده)
مطالعات اندکی نشان داده‌اند که استرس و گلوکوکورتیکوییدها در کنترل درد دخالت دارند. هدف این پژوهش بررسی اثر استرس حاد و دگزامتازون(به عنوان یک آگونیست گیرنده گلوکوکورتیکوییدها) بر درد حاد و مزمن(در مدل آزمون فرمالین) در موش سوری بوده است. در این مطالعه، موش‌های نر سوری نژاد آلبینو(60 سر در 6 گروه 10 تایی) با وزن 25 تا 30 گرم مورد استفاده قرار گرفتند. دگزامتازون به میزان 5/0، 1 و 2 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن یا هم حجم آن حامل به صورت زیر جلدی، 30 دقیقه قبل از آزمون فرمالین به تمام موش‌ها تزریق شد. برای ایجاد استرس از شنا در آب سرد(18 تا 22 درجه سانتی‌گراد) به مدت 1 دقیقه استفاده گردید. حیوانات 3 دقیقه بعد از ایجاد استرس در گروه دریافت کننده استرس به تنهایی و 30 دقیقه بعد از تزریق دگزامتازون در گروهی که دگزامتازون و استرس دریافت کرده بودند، با آزمون فرمالین مورد بررسی قرار گرفتند. شاخص‌های ارزیابی درد در آزمون فرمالین شامل مدت زمان لیسیدن اندام و بالا نگه‌داشتن آن‌ها طی مراحل حاد(5 دقیقه اول) و مزمن(15 تا 40 دقیقه) بعد از تزریق فرمالین(25 میکرولیتر از محلول 5%) در کف پای حیوان بود. نتایج نشان داد که در گروه‌های دریافت کننده استرس آب سرد و دگزامتازون(5/0 و 1 میلی‌گرم)، زمان پاسخ‌دهی حیوانات به محرک‌های دردزا نسبت به درد حاد و مزمن در مدل فوق(آزمون فرمالین) به طور معنی داری کاهش یافته بود(01/0P<). هم‌چنین اثرات استرس به تنهایی نسبت به دگزامتازون بیش‌تر بود(01/0P<). یافته‌های فوق نشان می‌دهد که استرس و فعال شدن گیرنده‌های گلوکوکورتیکوییدی سبب کاهش درد حاد و مزمن(افزایش بی‌دردی) به دنبال تزریق فرمالین می‌شوند. پی‌بردن به مکانیسم‌های کاهش درد توسط استرس و گلوکوکورتیکوییدها نیاز به مطالعات بیش‌تری در این زمینه دارد
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
