جلد 23، شماره 147 - ( 6-1395 )                   جلد 23 شماره 147 صفحات 73-64 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Hasani M, Mohammadi K, Ghasemi3 S. Evaluation of treatment planning system algorithms accuracy in prediction of hip prosthesis dose distribution using Monte Carlo simulation. RJMS 2016; 23 (147) :64-73
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-3905-fa.html
حسنی محسن، محمدی خیرالله، غلامی ثریا. بررسی میزان دقت الگوریتم‌های سیستم طراحی درمان رادیوتراپی در پیش‌بینی دز پروتز مفصل ران با استفاده از شبیه سازی مونت‌‌کارلو. مجله علوم پزشکی رازی. 1395; 23 (147) :64-73

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-3905-fa.html


دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران ، mohammadi79@aut.ac.ir
چکیده:   (4937 مشاهده)

چکیده

زمینه و هدف: وجود لکه‌های درخشان در تصاویر سی‌تی بیماران دارای پروتز مفصل ران، سبب بوجود آمدن اختلافی در دز پیش‌بینی شده سیستم‌های طراحی درمان رادیوتراپی و دز واقعی بوجود آمده در بدن بیماران می‌شود. در این مطالعه به بررسی اختلاف دز ناشی از الگوریتم‌های مختلف سیستم‌های طراحی درمان با دز حاصل از شبیه‌سازی مونت‌کارلو در حضور فلزات فولاد و تیتانیوم به عنوان پروتز مفصل ران، در انرژی‌های مختلف فوتون، پرداخته شده است.

روش کار: در این مطالعه با استفاده از شبیه‌سازی شتاب‌دهنده خطی زیمنس مدل پریموس بوسیله کد MCNPX در مد انرژی 6MV و 15 MV به مقایسه نتایج حاصل از افت دز ناشی از شبیه‌سازی با افت دز الگوریتم‌های مختلف سیستم طراحی درمان Isogray در حضور فلزات تیتانیوم و فولاد پرداخته شد و میزان دقت این الگوریتم‌ها در انرژی‌ها و عمق‌های متفاوت مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: الگوریتم‌های Superposition Collapsed cone و Convolution FFT به طور متوسط در انرژی 6 MV و در تیتانیوم دارای 9/12%، 6/12% و 7/10% و در فولاد 3/14%، 1/14% و 1/12% و در انرژی 15 MV و در تیتانیوم دارای 15%، 6/15% و 3/13% و در فولاد 7/21%، 3/22% و 1/20% اختلاف نسبت به داده‌های حاصل از شبیه‌سازی می‌باشد.

نتیجه‌گیری: میزان افت دز ناشی از وجود پروتز چشم‌گیر و قابل‌توجه است و این در حالی است که هیچ یک از الگوریتم‌های سیستم‌های طراحی درمان قادر به پیش‌بینی دقیق آن نیستند، بنابراین استفاده از الگوریتم‌های مبتنی بر شیوه‌های مونت‌کارلو جهت محاسبه دز در بیماران دارای پروتز با چگالی بالا توصیه می‌شود.

متن کامل [PDF 1929 kb]   (2835 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: فیزیک‌پزشکی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb