جلد 8، شماره 26 - ( 12-1380 )                   جلد 8 شماره 26 صفحات 437-432 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Mahmoudian M, Rahbar N, Hoormand M, Ebrahimi S, Madadkar Sobhani A. CYTOTOXICITY OF PEGANUM HARMALA L. SEEDS EXTRACT AND ITS RELATIONSHIP WITH CONTENTS OF ß-CARBOLINE ALKALOIDS. RJMS 2002; 8 (26) :432-437
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-370-fa.html
محمودیان مسعود، رهبر روشندل ناهید، هورمند محمود، ابراهیمی سلطان احمد، مددکارسبحانی آرمین. بررسی سمیت سلولی عصاره دانه گیاه اسفند و ارتباط آن با میزان آلکالوئیدهای بتا ـ کاربولینی موجود در عصاره . مجله علوم پزشکی رازی. 1380; 8 (26) :432-437

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-370-fa.html


چکیده:   (13881 مشاهده)

عصاره دانه گیاه اسفند ( Peganum harmala L. ) از جمله اجزای تشکیل دهنده یکی از فرآورده‌های گیاهی بومی بکار رفته جهت درمان سرطان در ایران است. آلکالوئیدهای بتا ـ کاربولینی نظیر هارمین و هارمالین قسمت اعظم ترکیبات فعال موجود در اسفند را تشکیل می‌دهند. در پژوهش حاضر از روش تغییر یافته آزمون رنگ‌سنجی MTT (3- ( 4و 5 – دی‌متیل تیازول 2-ایل ) - 2، 5-دی‌فنیل تترازولیوم برماید) جهت تعیین سمیت سلولی عصاره دانه‌های اسفند و آلکالوئیدهای بتا ـ کاربولینی آن روی سه رده سلولی HFFF-P16 ، Hela و KB استفاده شد. در این روش ملح تترازولیوم MTT که زرد رنگ است توسط آنزیمهای دهیدروژناز موجود در میتوکندری سلولهای فعال به ترکیب غیرمحلول و ارغوانی رنگ فورمازان تبدیل می‌شود. جذب این ترکیب پس از حل شدن در DMSO در 570 نانومتر قابل اندازه‌گیری است. میزان سمیت سلولی در بین ترکیبات مورد مطالعه با توالی هارمین < هارمن < هارمالین < عصاره کاهش نشان می‌دهد. تعیین مقدار آلکالوئیدهای بتا ـ کاربولینی در عصاره با استفاده از روش HPTLC و مقایسه آن با نتایج حاصل از آزمون سمیت سلولی نشان داد که فعالیت بیولوژیک عصاره ارتباط مستقیمی با میزان آلکالوئیدهای بتا ـ کاربولینی موجو در آن (بویژه مقدار هارمین) دارد.

متن کامل [PDF 365 kb]   (7940 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb