مجله علوم پزشکی رازی

    هدف و زمینه: تعیین صحیح وضعیت HER۲/neu در سرطان مهاجم پستان، به‌خصوص در زمینه نتایج درمان با Herceptin یک نکته مهم است. هدف از این مطالعه، بررسی توافق بین مشاهده کنندگان و در دوبار مشاهده توسط یک نفردر تفسیر نتایج ایمنوهیستوشیمی HER۲/neu در سرطان مهاجم پستان می‌باشد.

روش بررسی: نوع مطالعه بررسی مقطعی بود و از روش‌ نمونه‌گیری آسان استفاده شد. رنگ‌آمیزی ایمنوهیستوشیمی HER۲/neu برای ۱۰۷ مورد سرطان پستان شناخته شده، انجام شد. بیان بیش از حد پروتئین توسط ۴ پاتولوژیست به‌طور مستقل با استفاده از معیارهایDAKO  درجه‌بندی شد (۰ تا+۳ براساس شدت و الگوی رنگ‌پذیری در ۱۰% یا بیشتر از سلول‌های توموری). بعد از یک جلسه مشترک برای یکسان‌سازی نظرات، نمونه‌ها برای بار دوم بررسی شدند. فاصله بین دو بررسی حداقل دو ماه بود. اسلایدهایی که در مورد درجه رنگ‌پذیریشان نظرات یکسان نبود، با استفاده از یک میکروسکوپ ۵ چشمی توسط هر ۴ نفر مورد بازبینی قرار گرفتند تا در مورد آن‌ها توافق نظر حاصل شده و درجه واحدی به هر یک داده شود. توافق بین مشاهده‌کنندگان و توافق در دو بار مشاهده توسط یک نفر با استفاده از آماره کاپا محاسبه شد.

یافته‌ها: توافق کامل در ۳۳ (۳۱%) و ۴۰ (۳۷%) مورد از ۱۰۷ مورد به ترتیب در بار اول و دوم بررسی به‌دست آمد. توافق کلی بین مشاهده‌کنندگان متوسط بود (کاپا برای بار اول ۴۴/۰ و برای بار دوم ۵۱/۰)، به این ترتیب که توافق برای گروه های وسطی (+۱ و+۲) نسبتاً خوب وبرای گروه‌های کناری (۰ و+۳) متوسط بود. توافق برای دوبار مشاهده تـوسط یک نفر نیز متوسط بود (کاپا ۵۵/۰ تا ۶۰/۰). با در نـظر گرفتن سه گروه به صورت منفی (۰ و +۱)، مثبت ضعیف (+۲) و مثبت قوی (+۳)، توافق کلی بین مشاهده‌کنندگان بهبود یافت، ولی همچنان در سطح  متوسط باقی ماند (کاپا۵۴/۰ و ۶۰/۰ به ترتیب برای بار اول ودوم) و گروه +۲ حداقل توافق را نشان داد. با گروه‌بندی موارد به عنوان منفی (۰ و+۱) و مثبت (+۲و+۳)، توافق کلی بین مشاهده‌کنندگان به حد قابل قبول رسید (کاپا ۶۸/۰ و ۷۵/۰ به ترتیب برای بار اول و دوم). همچنین با این فرض، توافق برای دوبار مشاهده توسط یک نفر نیز به حد قابل قبول رسید (کاپا۷۱/۰ تا ۸۴/۰). طبق توافق نظر به‌دست آمده درجه‌ رنگ‌پذیری در ۴۲ مورد (۲/۳۹%) صفر، در ۱۹ مورد (۸/۱۷%) +۱، در ۲۷ مورد (۲/۲۵%) +۲، و در ۱۱ مورد (۳/۱۰%) +۳ بود. در ۸ مورد (۵/۷%)، هیچ توافقی به‌دست نیامد که در ۶ مورد مشکل بین +۲ و +۳ و در ۲ مورد بین +۱ و ۰ بود.

نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که تکرار‌پذیری (که همان توافق بین مشاهده‌کنندگان می‌باشد) برای بررسی وضعیت HER۲ در سرطان مهاجم پستان با استفاده از IHC و به کار بردن معیارهای DAKO در حد متوسط است. ولی برای افتراق بین حالت مثبت و منفی تکرار‌پذیری بهتر (در حد قابل قبول) است.

زمینه و هدف: سرطان سلول قاعده‌ای پوست ((Basal Cell Carcinoma-BCC شایع‌ترین سرطان بدن و پوست می‌باشد. تشخیص در مراحل اولیه می‌تواند با درمان قطعی همراه باشد ولی برخی از انواع BCC، به‌ خصوص نوع انفلتراتیو قادر به تهاجم عمقی، عودهای مکرر و تخریب وسیع بافتی می‌باشند. لذا تعیین عوامل موثر در بروز، و تشخیص آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بروز افزایش یافته پروتئین HER۲، یکی از عوامل مهم پیش آگهی در سرطان های نواحی مختلف بدن است. هدف این مطالعه، تعیین میزان بروز غشایی پروتئین HER۲ در نمونه‌های BCC در مقایسه با پوست طبیعی حاشیه‌ی این تومورها است.

روش کار: این مطالعه به صورت مقطعی انجام شد. هشتاد نمونه‌ی بافتی با تشخیص BCC دارای پوست طبیعی  به اندازه‌ی ۲ میلی متر در حاشیه تومور وارد مطالعه شد. جهت بررسی میزان بروز غشایی پروتئین HER۲ در نمونه‌های BCC در مقایسه با پوست طبیعی حاشیه‌ی تومور، از روش ایمونوهیستوشیمی استفاده گردید.

یافته‌ها: از ۸۰ نمونه‌ی تحت بررسی، ۳۴ (%۵/۴۲) نمونه مربوط به زنان و ۴۶ نمونه (%۵/۵۷) مربوط به مردان بود. رنگ‌پذیری غشای سلولی در ۴۴ نمونه (%۵۵) از ۸۰ نمونه‌ی پوست سالم حاشیه‌ی تومور و در ۶ مورد (%۵/۷) از نمونه‌ی BCC مشاهده شد. از نظر آماری، نسبت رنگ‌پذیری غشای سلولی (بروز پروتئین HER۲) در نمونه‌های پوست سالم حاشیه‌ی تومور به طور معنی‌داری بیشتر از نسبت رنگ‌پذیری غشای سلولی در نمونه‌های BCC بود (آزمون مک‌نمار و آزمون رتبه علامت دار ویلکاکسون ،۰۰۰۱/۰>p). از نرم‌افزار SPSS جهت آنالیز آماری داده‌ها استفاده شد. 

نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های موجود، به نظر می‌رسد که تغییر بروز پروتئین HER۲ ممکن است در بروز BCC نقش داشته و می تواند به عنوان یک مارکر تشخیصی منفی در BCC استفاده گردد.

زمینه و هدف: سرطان روده چهارمین سرطان شایع در دنیا می‌باشد. تعداد موارد جدید بیماری از سال ۱۹۷۵ در حال افزایش است. فعالیت بیش از اندازه خانواده EGFR در انواع سرطان‌ها گزارش شده است و این امر نشان‌دهنده نقش گیرنده انسانی فاکتور رشد اپیدرمی ۲ (HER۲) به‌عنوان یکی از اعضای این خانواده در بسیاری از سرطان‌ها به اثبات رسیده است. هدف از این مطالعه بررسی میزان بیان HER۲ در سرطان روده و ارتباط احتمالی آن با پیشرفت مراحل بیماری می‌باشد.

روش کار: در این مطالعه ۳۰ نمونه بافت بلوک پارافینه‌ی افراد مبتلا به سرطان روده و ۱۰ نمونه غیر توموری مورد بررسی قرار گرفت. RNA نمونه‌ها، پس از پارافین زدایی با محلول RNX استخراج و سپس سنتز cDNA بر روی نمونه‌ها انجام شد. در انتها میزان بیان ژن HER۲ به کمک تکنیک Real-time PCR نسبی تعیین گردید.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیان نسبی ژن HER۲ در افراد بیمار به‌صورت میانگین نسبت به نرمال به میزان ۴۸/۷ برابر افزایش داشته است. مقایسه میزان بیان در نمونه‌ها نشان‌دهنده افزایش بیان HER۲ در بیماران در مرحله III نسبت به نمونه‌های در مرحله II و I بود. همچنین ارتباط معناداری با افزایش سن، مشاهده گردید که این ژن در افراد بالای ۵۰ سال بیشتر از افراد زیر ۵۰ سال بیان می‌گردد.

نتیجه‌گیری: با توجه به افزایش میزان بیان HER۲ در نمونه‌های سرطان روده بزرگ می‌توان بیان نمود که ارزیابی میزان بیان HER۲ می‌تواند هدفی احتمالی در تشخیص و پیش‌آگهی، سرطان روده در کنار سایر فاکتورها مطرح باشد.

زمینه و هدف: تریکواپیتلیوما سرطان خوش‌خیم پوست با منشأ فولیکولار است که در برخی موارد تمایز بالینی و هسیتولوژیکی آن از کارسینومای سلول بازال مشکل می‌باشد. تشخیص صحیح این ضایعات جهت تصمیم درمانی مناسب، حائز اهمیت می‌باشد؛ بنابراین تلاش‌های زیادی برای شناسایی تفاوت‌های ایمونوهیستوشیمی بین این دو سرطان انجام شده است. در مطالعه حاضر الگوی بیان پروتئین Her۲ در کارسینومای سلول بازال پوست و تریکواپیتلیوما با استفاده از ایمونوهیستوشیمی مورد بررسی قرار گرفت.

روش کار: در این مطالعه مقطعی، ابتدا به‌صورت پایلوت بر روی ۵ نمونه کارسینومای سلول بازال و ۵ نمونه تریکواپیتلیوما و سپس بر اساس نتایج آن حجم نهایی نمونه مشخص شد. ۶۰ نمونه شامل ۳۰ نمونه کارسینومای سلول بازال و ۳۰ نمونه تریکواپیتلیوما که از آرشیو بخش پاتولوژی بیمارستان رسول اکرم، رازی و آزمایشگاه پاتولوژی دانش انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفت. با روش ایمنوهیستوشیمی الگوی بروز پروتئین Her۲ در تریکواپیتلیوما در مقایسه با کارسینوم سلول بازال ارزیابی شد. برای آنالیز آماری داده‌ها از نرم‌افزار SPSS و آزمون دقیق فیشر استفاده شد. مقادیر احتمال کمتر از ۰۵/۰ از نظر آماری معنادار در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: در این مطالعه درصد و شدت بیان غشای سلولی Her۲ در تریکواپیتلیوما به‌طور معناداری بیشتر از کارسینومای سلول بازال بود بعلاوه در کارسینوم سلول بازال درصد و شدت بیان سیتوپلاسمی به‌طور معناداری نسبت به تریکواپیتلیوما بالاتر بود.

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌‌دهد که الگوی بیان پروتئین Her۲ در کارسینومای سلول بازال و تریکواپیتلیوما متفاوت می‌باشد؛ بنابراین این مارکر می‌تواند در تمایز تریکواپیتلیوما و کارسینومای سلول بازال مفید باشد.