ارد مهاجرایروانی، احمد عبدی، آسیه عباسی دلویی،
جلد ۲۷، شماره ۰ - ( ۸-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: بهبود شاخص‌های کنترل گلیسیمیک با تمرین هوازی و خیار تلخ در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ نشان داده شده است. هدف از این پژوهش حاضر تعیین اثر تمرین هوازی با همراه با خیار تلخ بر DPP-۴، IGFBP۱ و HbA۱Cدر مردان دیابتی نوع ۲ بود.
روش کار: در این مطالعه، ۳۶ نفر مرد مبتلا به دیابت نوع ۲ از بیمارستان لولاگر تهران انتخاب و بهطور تصادفی به چهار گروه (کنترل، خیار تلخ، تمرین و تمرین+ خیار تلخ) تقسیم شدند. گروههای تمرین به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه (شدت ۴۰ تا ۷۰ درصد ضربان قلب ذخیره و مدت ۱۵ تا ۴۵ دقیقه)دربرنامهت مرینی هوازی فزاینده شرکت کردند. گروههای خیار تلخ و تمرین+ خیار تلخ ، ۲۰۰۰ میلیگرم خیار تلخ را به مدت هشت هفته (دوبار در روز قبل از صبحانه و شام) مصرف نمودند. دو روز قبل و بعد از اجرای پروتکل، در حالت ناشتا خونگیریا نجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میزان DPP-۴، IGFBP۱، HbA۱C، مقاومت به انسولین و گلوکز در گروههای تجربی کاهش معنی‌داری داشت (به ترتیب ۰۰۱/۰p= ، ۰۰۱/۰p=، ۰۰۰/۰p=، ۰۰۱/۰p= و ۰۱۲/۰p=). اما تغییر معنی‌داری در میزان انسولین مشاهده نشد (۰۷۷/۰p=)، هر چند میزان انسولین در گروه خیار تلخ و تمرین+خیار تلخ نسبت به پیش‌آزمون کاهش معنی‌داری نشان داد (به ترتیب ۰۴۰/۰p= و ۰۰۲/۰p=).
نتیجه گیری: به هر حال از این مطالعه می‌توان این‌طور نتیجه گرفت که مکانیزم احتمالی ضد دیابتی تمرین و خیار تلخ کاهش تولید DPP-۴، IGFBP۱، HbA۱C، بهبود ترشح انسولین بوده و باعث کاهش مقاومت به انسولین می‌شود.
