زمینه و هدف: مالتیپل اسلکروزیس (Multiple Sclerosis :MS) یکی از بیماری‌های شایع سیستم خود ایمنی می‌باشد که روی سیستم عصبی مرکزی تأثیر میگذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی گروه درمانی آموزشی- حمایتی مراقبان بیماران مبتلا به MS بر بهبود سلامت روان (کاهش افسردگی، اضطراب و افزایش عاطفه مثبت) بیماران انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر مطالعه‌ای نیمه تجربی بر اساس طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه این پژوهش را کلیه بیماران مبتلا به ام اس عضو انجمن MS ایران در سال ۱۳۹۲ تشکیل می دادند که دارای پرونده فعال در کلینیک و انجمن بودند. نمونه پژوهش ۲۴ بیمار مبتلا به نوع عوده کننده-بهبود پذیر در محدوده سنی ۲۵-۳۰ سال بودند که به شیوه هدفمند و در دسترس انتخاب و با جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس سلامت روان (MHI) پرسشنامه کیفیت زندگی خاص بیماران ام اس (MSQLI)۱۹۷۱ بود که در مراحل پیش آزمون-پس آزمون توسط بیماران دو گروه تکمیل شد. سپس مداخله آموزشی- حمایتی برای مراقبان بیماران گروه ازمایش در ۸ جلسه ۵/۱ نیم ساعته به شیوه گروهی و گام به گام و با توالی هر هفته یک جلسه اجرا شد، اما مراقبان بیماران گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکردند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS ۱۸ توسط آزمون T مستقل تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که مداخلات آموزشی – حمایتی مراقبان بیماران MS در افزایش سلامت روان (کاهش افسردگی، اضطراب و افزایش عاطفه مثبت) بیماران موثر بوده است.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاد می‌گردد در انجمن های MS سراسر کشور علاوه بر ارایه مداخلات مختلف برای خود بیماران، برای مراقبان آن‌ها نیز آموزش‌هایی به جهت برخورد مناسب‌تر با این بیماران ارایه شود.
