مجید کرمانی، مینا آقایی، فرشاد بهرامی اصل، میترا غلامی، سودا فلاح جوکندان، محسن دولتی، سیما کریم زاده،
جلد ۲۳، شماره ۱۴۵ - ( ۴-۱۳۹۵ )
زمینه و هدف: آلودگی هوا به عنوان یکی از مضرات توسعه ناپایدار بدون ملاحظات زیست محیطی، علاوه بر تخریب محیط زیست، سبب اثرات بهداشتی کوتاه و بلند مدت زیادی می‌گردد؛ بنابراین تحقیق حاضر با هدف کمی سازی و برآورد پیامدهای بهداشتی منتسب به آلاینده SO۲ در شش شهر (تهران، مشهد، اصفهان، شیراز، تبریز و ارومیه) در سال ۱۳۹۰ با استفاده از مدل AirQ انجام گرفت.
روش کار: ابتدا داده‌های خام مربوط به آلاینده SO۲ از سازمان‌های محیط زیست شهرهای تحت بررسی اخذ گردید. سپس طبق معیارهای WHO و برنامه نویسی در نرم افزار Excel، شاخص های مورد نیاز در نرم افزار AirQ محاسبه گردید، در نهایت نتایج به صورت موارد مرگ و میر در قالب جداول و گراف ارائه گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد متوسط غلظت سالیانه SO۲ در شهرهای تهران، مشهد، شیراز، اصفهان، تبریز و ارومیه به ترتیب ۴۹، ۳۱، ۱۱، ۱۲، ۲۱ و ۷۶ µg/m۳ می‌باشد. بیشترین و کمترین تعداد تجمعی مرگ قلبی عروقی منتسب به آلاینده SO۲ مربوط به شهر ارومیه و تبریز به ترتیب ۸۹ نفر با جزء منتسب ۶۴/۵ و ۳۲ نفر با جزء منتسب ۹۱/۰ است.
نتیجه گیری: میزان آلودگی در کلان شهرهای ایران روز به روز افزایش یافته و شدیدتر می‌شود، بنابراین نیازمند توجه هرچه بیشترمسئولین و متخصصین امر جهت کنترل آلودگی هوا می‌باشد.
