لیلا عندلیب، حسن رضایی جمالویی، سید محمد حسن امامی، مجتبی انصاری شهیدی،
جلد ۳۰، شماره ۴ - ( ۴-۱۴۰۲ )
زمینه و هدف: سرطان روده بزرگ سومین سرطان شایع تشخیص داده شده و چهارمین علت شایع مرگ ناشی از سرطان است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی روان درمانی گروهی روان پویشی و کاهش استرس بر اساس بهوشیاری بر حس انسجام و اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ بود.
روش کار: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل و مرحله‌ی پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش تمامی بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ مراکز درمانی پورسینا شهر اصفهان در بهار ۱۴۰۱ بودند که ۴۲ نفر به شیوه نمونه‌‌گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه ۱۴ نفری کاهش استرس بر اساس بهوشیاری (۸ جلسه) و روان درمانی گروهی روان پویشی (۱۲ جلسه) و کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامههای حس انسجام آنتونووسکی (۱۹۹۳) و اضطراب مرگ تمپلر (۱۹۷۰) بود. داده‌‌های پژوهش با استفاده از روش تحلیل واریانس با طرح ترکیبی و آزمون تعقیبی بونفرنی در نرم افزار SPSS-۲۶ تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که هر دو شیوه به طور موثر و یکسانی سبب افزایش حس انسجام بیماران شده و اثر آن در طول زمان پایدار باقی مانده (۰۵/۰>P)، درحالی که تنها روان درمانی گروهی پویشی به طور موثری سبب کاهش اضطراب مرگ بیماران شده (۰۵/۰>P)، اما اثر آن در طول زمان پایدار باقی نمانده است (۰۵/۰<P).
نتیجهگیری: براساس نتایج پژوهش روان درمانی گروهی روانپویشی و کاهش استرس براساس بهوشیاری میتوانند بر حس انسجام درونی و اضطراب مرگ بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ تاثیر گذارد و به سازگاری بیماران کمک نماید.
