زمینه و هدف: هیپرهوموسیستئینمی در افزایش بروز مشکلات حین
بارداری و زایمان نظیر پره‌اکلامپسی نقش دارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه سطح
سرمی هوموسیستئین در زنان باردار ترم پرهاکلامپتیک با غیر پرهاکلامپتیک انجام گرفت.
روش کار: مطالعه مورد
شاهدی حاضر بر روی ۵۰ نفر از زنان باردار ترم تک قلوی بالای ۳۷ هفته طی سال‌های
۱۳۸۶-۱۳۸۴ انجام شده است. زنان بارداری که سابقه بیماری های نظیر فشار خون مزمن،
دیابت، صرع و نیز مصرف داروهایی نظیر متوتروکسات، کاربامازپین و فنی توئین و سایر
داروهای ضد تشنج را داشتند، از مطالعه خارج شدند. در صورت وجود پروتئینوری مساوی
یا بالاتر از ۳۰۰ میلی گرم در ادرار ۲۴ ساعته و یا مساوی یا بالاتر از ۱+ در
آزمایش Dipstick، به همراه فشار
خون مساوی یا بالاتراز مقدار ۹۰/۱۴۰ میلی متر جیوه، خانم باردار در گروه مورد قرار
می گرفت. در این مطالعه به ازای هر فرد از گروه مورد، یک نفر به عنوان گروه کنترل
در نظر گرفته شد. در این مطالعه از آزمون student T-test و مدل رگرسیون لجستیک در نرم افزار SPSS با سطح
معنی داری ۹۵% برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
یافته‌ها: در این مطالعه میانگین سطح سرمی هوموسیستئین در
زنان باردار مبتلا به پره اکلامپسی به صورت معنی داری بالاتر از سایر زنان باردار
بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به نقش
معنی دار هوموسیستئین در بروز پره اکلامسی در زنان باردار، کنترل این ماده با
استفاده از رژیم های غذایی و یا مصرف دارو توصیه می گردد.
