مجله علوم پزشکی رازی

---

HCC (هپاتوسلولار کارسینوما) مرتبط با ویروس هپاتیت B (HBV) یکی از بدخیمی های مهم با مرگ و میر بالا در سراسر جهان است. HCC اکثر قریب به اتفاق سرطان کبد (تقریباً ۹۰٪) را تشکیل می‌دهد. پروتئین X ویروس هپاتیت B (HBx)، یک عامل مهم اتیولوژیک HCC مرتبط با HBV است. بیشتر شواهد موجود ارتباط بین حضور HBx و ایجاد HCC را نشان می‌دهد. سالانه حدود ۱ میلیون نفر بر اثر سیروز و HCC ثانویه به عفونت HBV می‌میرند. واکسیناسیون هپاتیت B نوزادان از سال ۱۳۷۲ در ایران صورت گرفت که قبل از آن شیوع هپاتیت B در ایران ۲-۵% بود. و پس از واکسیناسیون این آمار به ۲% تقلیل یافته است. در سال ۱۳۹۷، ۱۴۰۰۰۰۰ نفر در کشور مبتلا به هپاتیت B بودند. در ایران ۸۰% موارد مبتلا به سرطان کبد دارای سابقه بیماری هپاتیت B می‌باشند. کمتر از ۱/۳ بیمارانی با تشخیص HCC با روش‌های موجود درمان می‌شوند. بنابراین تشخیص HCC در مراحل اولیه برای بقای بیمار حیاتی و شناسایی نشانگرهای زیستی برای تشخیص زودهنگام HCC یک ضرورت به شمار می آید. به این منظور در این پژوهش پروتئین‌های مشترک موثر در HCC و پروتئین‌های که با پروتئین X ویروس هپاتیت B برهمکنش دارند با استفاده از مقالات و پایگاه‌های داده، شناسایی شدند و شبکه برهمکنشی پروتئین - پروتئین (PPI) میان آن‌ها با استفاده از نرم‌افزار Cytoscape۳,۷.۱ ترسیم گردید. سپس از با استفاده از افزونه Centiscape پروتئین‌های hub در این شبکه مشخص شدند.TP۵۳، HSP۹۰AB۱، HSPB۱، PIN۱، HIF۱A و HSPA۴ پروتئین‌های مهم شبکه‌اند. ۴ مسیر بیولوژیکی این پروتئین‌های hub با استفاده از نرم-افزارFunrich۳,۱.۳ تعیین شد. ۱۰۰% این پروتئین‌ها در مسیر VEGF and VEGFR signaling network نقش داشتند و ۸۰% پروتئین‌ها درمسیر ErbB receptor signaling network، Insulin Pathway، Class I PI۳K signaling events نقش داشتند. با توجه به نقش پروتئین X ویروس هپاتیت B در پیشروی بیماری HCC، طراحی پرایمر برای ژن X انجام شد و قطعه مورد نظر از طریق PCR به دست آمد. در مرحله بعد اتصال قطعه مورد نظر به پلازمید بیانی pET-M۳۳ و با استفاده از کلنی PCR اتصال قطعه مدنظر به پلازمید تایید شد. قطعه پروتئین به صورت هترولوگ در E. coli BL۲۱(DE۳) بیان شد و حضور پروتئین مورد نظر توسط SDS-PAGE تایید شد. پس از تایید بیان پروتئین، خالص سازی آن به وسیله ستون Ni۲ + - NTA انجام شد.
 

---

    ویروس هپاتیت B(HBV) یکی از علل عمده هپاتیت ویروسی، سیروز و هپاتوسلولار کارسینوما در سراسر جهان بوده و عامل حدود ۰۰۰/۰۰۰/۱ مرگ در سال می‌باشد. این ویروس به عنوان دومین کارسینوژن خطرناک بعد از سیگار در جهان مطرح بوده و براساس گزارش WHO، ۳۷% از مردم جهان آلوده به HBV هستند. با توجه به این که کارکنان بهداشتی از گروه‌های پرخطر برای ابتلا و انتقال هپاتیت B بوده و در صورت ابتلا، احتمال انتقال ویروس از این گروه به سایر افراد جامعه بالا است و نیز در حال حاضر بهترین راه پیش‌گیری از هپاتیت B تزریق ۳ دوز واکسن آن می‌باشد، برآن شدیم تا در این مطالعه تیتر آنتی‌بادی ضد ویروس هپاتیت B(Anti-HBS) را در کارکنان بهداشتی بیمارستان فیروزگر شهر تهران تعیین کنیم. در این مطالعه که به روش مشاهده‌ای توصیفی ـ مقطعی انجام شد، ۱۰۲ نفر از کارکنان بهداشتی بیمارستان فیروزگر تهران در ۶ گروه (هیئت علمی، دستیار، کارورز، کارآموز، پرستار و کارمند) به روش نمونه‌گیری آسان(convenience) انتخاب شدند و وارد مطالعه گردیدند. شرط ورود به مطالعه دریافت ۳ نوبت کامل واکسن هپاتیت B بوده است. پس از خون‌گیری از افراد مورد مطالعه، نمونه‌ها به آزمایشگاه بیمارستان فیروزگر منتقل گردید و فرم جمع‌آوری اطلاعات که شامل سن، جنس، وضعیت تاهل، گروه شغلی در بیمارستان، سابقه مصرف الکل و سیگار، ابتلا به بیماری مزمن کبدی و کلیوی، ابتلا به دیابت، سن ازدواج، مدت زمان گذشته شده از دریافت آخرین نوبت واکسن هپاتیت B  بود، برای هر یک از آن‌ها تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری ۵/۱۱SPSS و تست‌های آماری T، ۲Chi، Levene’s، K.S، Oneway ANOVA و ضریب هم‌بستگی پیرسون صورت گرفت. هم‌چنین از شاخص‌های فراوانی میانگین، انحراف معیار و خطای معیار استفاده شد. سطح معنی‌داری، کم‌تر از ۵% در نظر گرفته شـد و از مدل Multiple Linear regression برای پیش‌گویــی عوامــل موثــر بر تیتـر آنتی‌بادی استفاده گردید. تیتر Anti-HBS در ۱۰۲ نفر تعیین شد و میانگین تیتر Anti-HBS، ۴۳/۷۰(۸۴/۸۳-۰۲/۵۷، CI۹۵%) به دست آمد. هم‌چنین تیتر Anti-HBS در ۳۰ نفر(۴/۲۹%) کم‌تر از mIu/ml۱۰ و ۷۲ نفر(۶/۷۰%) برابر یا بیش‌تر از mIu/ml۱۰ بود. هم‌چنین ارتباط آماری معنی‌داری بین تیتر Anti-HBS و ۲ عامل سن و مدت زمانی که از دریافت واکسن گذشته بود، وجود داشت(۰۵/۰P<). زمان پایدار ماندن پاسخ‌دهی به واکسن هپاتیت B بعد از دریافت آن به طور دقیق مشخص نیست و پی‌گیری جهت دریافت ۳ دوز کامل، واکسیناسیون در قبل یا زمان شروع به کار در این مراکز و عوامل تاثیرگذار بر پاسخ‌دهی به واکسن باید مورد توجه قرار گیرد. هم‌چنین پیشنهاد می‌شود کارکنان مراکز بهداشتی(HCW) که از گروه‌های پرخطر ابتلا و انتقال HBV به شمار می‌روند نسبت به تعیین تیتر Anti-HBS خود پس از تزریق ۳ دوز واکسن اقدام نمایند.  

---

ویروس هپاتیت B عامل ایجاد هپاتیت، سیروز و سرطان کبد می‌باشد. هر سال حداقل ۰۰۰/۸۰۰ نفر از ابتلا به این ویروس و عوارض آن در سطح جهت فوت می‌کنند. بیش از ۳۵۰ میلیون نفر در جهان آلوده به این ویروس هستند و ناقلین منابع اصلی انتشار این بیماری در جامعه می‌باشند. در کشور ایران به طور متوسط ۳% مردم حامل این ویروس هستند. در حالی که در ایالات متحده و اروپای غربی این آمار در حدود ۱/۰-۵/۰% و در خاور دور و کشورهای گرمسیری ۵-۲۰% است. اطلاعات کمی در مورد هپاتیت و راه‌های انتقال و پیش‌گیری از آن در جامعه وجود دارد و بنابراین آموزش به همه افراد جامعه و به خصوص گروه‌های در معرض خطر، نقش مهمی در کنترل بیماری در جامعه دارد. این مطالعه با هدف تعیین سطح آگاهی دانش‌آموزان دبیرستان‌های مشکین دشت کرج از راه‌های سرایت و پیش‌گیری از هپاتیت B در سال تحصیلی ۸۲-۸۳ به صورت مقطعی ( Cross sectional ) طراحی شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسش‌نامه‌ای دارای ۲۴ سوال بود. با روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای، پرسش‌نامه‌ها در بین دانش‌آموزان دبیرستانی توزیع شد. از بین ۳۰۰ پاسخ دهنده، ۱۵۳ نفر(۵۱%) پسر و ۱۴۷ نفر(۴۹%) دختر بودند. نمره پرسش‌نامه ۴۸ بود. میانگین امتیاز کلی آگاهی ۶۷/۳۰ و آگاهی از راه‌های سرایت و پیش‌گیری به ترتیب ۱۳/۱۵ و ۶۳/۱۵ به دست آمد. میانگین سطح آگاهی دختران ۲۴/۵ امتیاز از پسران بیش‌تر بود(۰۰۰۵/۰= P ). هم‌چنین با بالاتر رفتن مقطع تحصیلی پاسخ دهندگان میانگین سطح آگاهی نیز افزایش یافت که نشان‌دهنده ارتباط مقطع تحصیلی و سطح آگاهی دانش‌آموزان بود(۰۰۰۵/۰= P ). سطح آگاهی افراد از هپاتیت B در رشته ریاضی از سایر رشته‌ها بالاتر بود و پس از آن رشته علوم تجربی و در نهایت علوم انسانی قرار داشت که نشان‌دهنده ارتباط رشته تحصیلی با سطح آگاهی بود(۰۰۰۵/۰= P ). سطح آگاهی افراد پاسخ دهنده به سطح تحصیلات والدین ارتباط نداشت(۰۰۰۵/۰= P ). با توجه به این که میانگین سطح آگاهی در مقاطع تحصیلی و رشته‌های مختلف با برتری جنس مونث به طور کلی از ۷۰% امتیاز کلی تجاوز نمی‌کند، افرادی که در آینده‌ای نه چندان دور در معرض خطر ابتلا قرار دارند از سطح آگاهی بالایی برخوردار نیستند. در نتیجه نیاز مبرم به برپایی شیوه‌های آموزش صحیح در این مراکز احساس می‌شود.

---

    زمینه و هدف: عفونت ویروس هپاتیت B در سراسر جهان آندمیک است. حدود ۳۵۰ میلیون ناقل ویروس هپاتیت B در جهان وجود دارد. حدود یک میلیون نفر در سال به دنبال عفونت ویروس هپاتیت B تلف می‌شوند. متاسفانه دارویی که بتواند به درمان کامل هپاتیت B بیانجامد، وجود ندارد و تنها راه جهت کنترل اپیدمی‌ها، انجام واکسیناسیون می‌باشد. اندازه‌گیری مقدار DNA ویروسی برای شناسایی افرادی که دارای عفونت مزمن هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرد، همچنین برای بررسی و پیش‌بینی سیر درمان بیماری و تاثیر داروهای ضد ویروسی در رژیم‌های درمانی کاربرد دارد. با معرفی Real-time PCR در آزمایشگاه‌های تشخیص طبی، اندازه‌گیری کمی DNA ویروس در نمونه‌های بالینی به طور معنی‌داری توسعه پیدا کرده است. هدف از این مطالعه، کلونینگ و شناسایی ژن کدکننده آنتی‌ژن سطحی ویروس هپاتیت B به عنوان استاندارد خارجی است. روش بررسی: این تحقیق یک مطالعه توصیفی می‌باشد. برای تکثیر ژن S، ابتدا ژنوم ویروس از نمونه سرم که از نظر HbsAg(Hepatitis B surface Antigen) مثبت بود، استخراج شد. سپس با استفاده از پرایمرهای اختصاصی، قطعه‌ای از ژن S با روش PCR(Polymerase chain reaction) تکثیر شد. برای کلونینگ ژن S از یک کلونینگ وکتور pTZ-۵۷R(فرمنتاس) استفاده گردید. پس از خالص‌سازی، محصول PCR به داخل وکتور پلاسمیدی کلون شد و به داخل سلول مستعد E.Coli سویه TG۱، ترانسفورم شد. باکتری حاوی پلاسمید نوترکیب با روشهای مختلف از قبیل مقاومت به آنتی‌بیوتیک، PCR، برش با آنزیم‌های اختصاصی و در نهایت تعیین توالی، مورد بررسی قرار گرفت. برای آنالیز آماری، از آزمون t و محاسبه میانگین تعداد کلنی‌های شمارش شده بر روی پلیت‌های حاوی آنتی‌بیوتیک و بدون آن، استفاده گردید. یافته‌ها: پس از استخراج DNA ویروسی با استفاده از آغازگرهای اختصاصی، ژن S با روش PCR تکثیر شد و قطعه‌ای شامل ۱۷۵ جفت باز حاصل گردید، سپس ژن S با استفاده از پلاسمید pTZ۵۷R کلون گردید. پلاسمید نوترکیب استخراج شد و با روش PCR و برش آنزیمی، مورد تایید قرار گرفت. برای تایید نهایی، پلاسمید نوترکیب تعیین توالی شد. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که قطعه ۱۷۵ جفت‌بازی ژن S در پلاسمید pTZ۵۷R کلون گردیده است که می‌توان از آن، جهت تهیه استاندارد Real-time PCR یا کنترل مثبت در آزمایش‌ها استفاده نمود.

---

    زمینه و هدف: HBV(Hepatitis B virus)، یک ویروس هپاتوتروفیک است که معمولاً سبب عفونت بدون علامت می‌گردد و یک عامل عفونی بسیار مهم در بیماران مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد به دلیل نیازی که این بیماران به تزریق فراورده‌های خونی در حین درمان دارند، می‌باشد. با توجه به اهمیت موضوع، هدف از انجام این مطالعه، استفاده از واکسیناسیون هپاتیت B در بیمارانی که نسبت به این بیماری مصونیت ندارد، می‌باشد. روش بررسی: برای پیشگیری، واکسیناسیون هپاتیت B، با دوز دو برابر، در ۱۵۹ بیمار مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد در فاز نگهدارنده درمان، انجام شد. بیماران قبل از انجام واکسیناسیون، از نظر سیستم ایمنی(سلولی و همورال) و عملکرد کبدی بررسی شدند و هیچ نوع مشکلــی نداشتنـد. مطالعــه حاضر از نوع موردی ـ شاهدی بود که جهت آنالیز داده‌ها از آزمون Chi-square استفاده شد. یافته‌ها: نتایج بررسی HbsAb(Hepatitis B surface Antibody) در هر دو گروه، ۳ الی ۵ ماه بعد از واکسیناسیون پیگیری شد که حدود ۲۵% از بیماران پاسخ مثبت به HbsAg(Hepatitis B surface Antigen) دادند و این یک نشانه امیدوار کننده برای بررسی بیش‌تر و کنترل بیش‌تر در بیماران است. نتیجه‌گیری: مطالعات انجام شده در کشورهای دیگر نشان دهنده این است که حدود ۳۰%، پاسخ مثبت به واکسن HbsAg دادند. به نظر می‌رسد که بهتر است تزریق واکسن هپاتیت B در بیمارانی که سطح آنتی‌بادی محافظتی در برابر این بیماری ندارند، انجام گردد.

---

    زمینه و هدف: واکسیناسیون هپاتیت B جزء برنامه  واکسیناسیون  کشوری است. در افراد سالم اغلب  تزریق سه نوبت واکسن  یک ایمنی طولانی مدت را  در ۹۵ % موارد  ایجاد می‌کند. اما این پاسخ ایمنی در بیمارانی که تزریق خون مداوم دارند، ممکن است کامل نباشد.  در این  بیماران توصیه  شده که بصورت دوره ای، تیتر آنتی بادی (HBsAb )کنترل شده و در صورت کاهش  تیترآنتی بادی، یک نوبت واکسن یاد آور تزریق شود. در این مطالعه اثر ایمنی‌زایی واکسن هپاتیت B و اثر دوز یادآور در  بیماران تالاسمی  بررسی  شده است.

روش بررسی: مطالعه مقطعی و جامعه مورد مطالعه بیماران تالاسمی مراجعه کننده به درمانگاه بیماران بزرگسال تالاسمی بودند. درمورد هپاتیت B سه پارامتر HBsAg  و HBsAb و HBcAb بررسی شد. تفسیر نتایج به شرح زیر بود:  ۱-sAg منفی، sAb  منفی،  cAb منفی: بیمارهپاتیت B ندارد یا واکسن نزده. ۲-sAg  منفی،  sAb مثبت،  cAb منفی: بیمار واکسن هپاتیت دریافت کرده وبدنش پاسخ مثبت به واکسن داده است. (مثبت واکسینال),۳- sAg منفی،  sAb مثبت،   cAb مثبت: بیمار قبلا با این ویروس بصورت عفونت ویروسی در تماس بوده  اما بهبود یافته و بدن بیمارآنتی بادی علیه هسته ویروسی ساخته است.( مثبت غیرواکسینال). ۴- sAg مثبت،  sAbمنفی، cAb منفی: بیمار اکنون ناقل هپاتیت B است (کریر).

درضمن تیتر آنتی بادی (HBsAb )  هم اندازه گیری شد و نتایج بر اساس محدوده نرمال کیت،  طبقه بندی شد:- منفی: اگر تیتر آنتی بادی  کمتر از IU/ml۱۰ باشد، - مثبت ضعیف:  اگر تیتر آنتی بادی بین  IU/ml ۱۰۰-۱۰ باشد، - مثبت: اگر تیتر آنتی بادی  بیشتر از IU/ml۱۰۰ باشد.  ابزار مورد مطالعه برای آنالیز، نرم‌افزار  SPSS v,۱۰ بود. بررسی ارتباط بین پارامترهای مناسب با�تستهای Pearson و  Chi.Squareو بررسی ارتباط معنی دار بین پارامترهای متفاوت با Pvalue  کمتر از ۰۵/۰ نشان داده شد.�

یافته ها: از ۴۱۶ بیمار مورد بررسی،  (%۵/۷۲)۳۰۲ بیمار تالاسمی ماژور، (% ۲۵) ۱۰۴ بیمار تالاسمی اینتر مدیا، ۷ بیمار سیکل تالاسمی و۳ بیمار هم آلفا تالاسمی بودند. از این تعداد ۲۴۷ نفر (%۴/۵۹ ) مرد و۱۶۹ نفر)%۶/۴۰ ) زن بودند. متوسط سن ۵/۲۶ سال بود. در بین  بیماران ۲۸۹ نفر (۴/۶۹% )  مثبت واکسینال و  تعداد ۸۰ نفر (۲/۱۹% ) مثبت غیرواکسینال بودند. ۴۴ نفر (۵/۱۰% ) منفی و ۳ نفر(۰,۷%) هم ناقل محسوب می‌شدند.  در مورد تیتر آنتی بادی بر اساس طبقه‌بندی  ۳۱۹ (۶/۷۶%) بیماران تیتر بالای  IU/ml۱۰۰ داشتند و مثبت تلقی شدند. ۷۷( ۵/۱۸%) مثبت ضعیف و ۲۰(۸/۴%)  تیتر  کمتر از  IU/ml۱۰ داشتد) منفی( .

نتیجه گیری: هپاتیت B  یکی از عفونت‌های منتقله از راه خون است و البته قابلیت انتقال بالایی دارد بطوریکه از راه اشک، بزاق، ادرار، مایع منی قابل انتقال است. واکسن هپاتیت برای تمام بیماران تالاسمی اجباری و ازسال ۱۳۷۲ در برنامه واکسیناسیون کشوری قرار گرفته  است. در مورد افراد سالم تذکری در مورد نیاز به تزریق دوز یادآور نشده اما برای بیماران تالاسمی تأکید شده که بصورت دوره‌ای کنترل  تیتر آنتی بادی انجام و  بیمارانیکه تیترآنتی بادی پایین دارند یک نوبت واکسن یاد آور تزریق شود.  پروتکل فوق  باعث  حفظ ایمنی و جلوگیری از کاهش سطح آنتی بادی در بیماران می‌شود.

---

    زمینه و هدف: عفونت حاصل ازهپاتیت Bیک مشکل جدی بهداشت جهانی است. طبق ارزیابی هایی که تاکنون انجام شده، هر ساله حدود ۵۰۰۰۰۰ تا ۲/۱ میلیون مرگ ناشی از هپاتیت مزمن، سیروز و هپاتوسلولار در سراسر جهان گزارش می‌شود. از انجائی که داده‌های اپیدمیولوژیکی حاصل از تعیین ژنوتیپ‌ها و ساب ژنوتیپ‌های ویروس هپاتیت B، کمک شایانی در برنامه‌های واکسیناسیون، درمانهای ضد ویروسی، تشخیص و پیشگیری از بیماری را فراهم می‌سازد، لذا بر آن شدیم تا ژنوتیپ‌های این ویروس را در زندانیان معتاد به مواد مخدر تزریقی مورد بررسی قرار دهیم.

روش کار: در تحقیقی که به صورت مقطعی در سال ۲۰۰۸، برروی ۱۲۲ نمونه سرمی ازافراد معتاد به مواد مخدر تزریقی حامل HBsAg جهت تعیین نوع ژنوتیپ ویروس HBV درسطح استان تهران انجام گردید، با استفاده از روش‌های مولکولی مقرون به صرفه PCR و RFLP، ژنوتیپ آنها تعیین شد. سپس آزمایشات تأییدی توالی یابی مستقیم انجام و درخت فیلوژنتیکی بااستفاده از نرم افزارهای بیوانفورماتیک (Bioedit,Mega,ClustalW) ترسیم گردید و به وسیله آزمون آماری SPSS۱۶، P<۰,۰۵ مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها : ۱۱۵نمونه سرمی پس از انجامNested PCR مثبت گزارش شدند. ژنوتیپ کلیه نمونه‌ها پس از RFLP با استفاده از آنزیم‌های برشی (BsrI , StyI, EaeI ,DpnI , HpaI)Iو همچنین توالی یابی مستقیم به همراه رسم درخت فیلوژنتیکی با روش Neighbor-Joining، در ۱۰۰% نمونه‌ها، ژنوتیپ D (ساب ژنوتیپ D۱ وساب تایپayw۲ (را نشان دادند.

نتیجه گیری: در این پژوهش از ۱۱۵ نمونه سرمی مورد مطالعه، مشخص گردید که ژنوتیپ غالب در زندانیان مبتلا، ژنوتیپ D می‌باشد. به عبارتی گونه‌های ژنوتیپی HBV ایرانیان در ارتباط نزدیک با یکدیگر و همگون می‌باشند. حضور این ژنوتیپ با پایین بودن میزان بیماری‌های شدید کبدی ناشی ازعفونت مزمن هپاتیت B (سیروز، هپاتوسلولار کارسینوما) در ایران مطابقت دارد.

---

  زمینه و هدف : موارد مثبت Hbs-Ag در بیماران همودیالیزی بامیزان آندمیک این عفونت در آن جامعه متناسب است. بیماران Hbs-Ag منفی که HBV DNA در خون آنان دیده می شود مبتلا به هپاتیت B مخفی می باشند. این عفونت مخفی که به آسانی نیز قابل بررسی نیست یکی از عوامل تداوم هپاتیت B دربخشهای دیالیز است. ما بر آن شدیم تا وجود این گروه را در بیماران همودیالیزی قزوین بررسی کنیم.

  روش کار : با حمایت انجمن خیریه حمایت ازبیماران کلیوی یک مطالعه مقطعی توصیفی طراحی شد.ما تمام ۱۳۴ بیمار همودیالیزی بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی قزوین (بوعلی) را در مقطع ۶ ماهه بررسی کردیم. بیماران موارد همودیالیز مزمن (بیش از ۳ ماه ) بو دند. Hbc-Ab ، HCV-Ab ، Hbs-Ag را با روش ELISA آزمایش کردیم. تستها به صورت تکراری برای اطمینان انجام شدند. سپس نمونه های aliquot شده را از نظر HBV-DNA به روش PCR کیفی بررسی نمودیم. موارد مثبت PCR در یک مرکز معتبر کشوری مجددا بررسی شدند.

  یافته ها : از کل بیماران که ۱۳۴ نفر بودند، ۴۳ %بیماران مونث و ۵۷% مذکر بو دند. ۵ مورد(۷/۳%) Hbs-Ag مثبت یافت شد که یک مورد نتیجه PCR منفی داشت. ۵ مورد(۷/۳%) مثبت HBV-DNA به روش PCR یافت شد که Hbs-Ag منفی و ۴ بیمار در این گروه Hbc-Ab نیز منفی بودند که موارد سرونگاتیو هپاتیت B مخفی تلقی می شوند. ۵/۷% بیماران HCV-Ab مثبت داشتند. ارتباط معنی داری بین هپاتیت B مخفی و جنس، مدت همودیالیز و تعداد ترانسفوزیون دریافتی، مثبت بودن هپاتیت C و Hbc-Ab یافت نشد. اما موارد مخفی هپاتیت B در افراد مسن تر بیشتر بود (۰۲/۰= P ).

  نتیجه‌گیری : بیش‌تر موارد بیماران هپاتیت B مخفی، سرونگاتیو بودند. لذا متاسفانه آزمایش Hbc-Ab به تنهایی کمک کننده نیست. از آنجا که جداسازی بیماران مبتلا به هپاتیت B در بخشهای همودیالیز اجباری است باید با بررسی بیشتر، موارد هپاتیت B مخفی را مورد توجه قرار داد و راهکاری برای این دسته جست. فعلا بهترین روش شناخته شده تا به امروز تشویق و پیگیری واکسیناسیون بر علیه این ویروس برای جلوگیری از افزایش موارد هپاتیت B در بخش های دیالیز است.

---

زمینه و هدف: هپاتیت B یکی از مشکلات عمده بهداشتی در جهان به ویژه کشورهای در حال توسعه است. حدود ۵ درصد زنان حامل این بیماری بوده و عمده‌ترین روش انتقال از مادر به نوزاد با انتقال عمودی می‌باشد. هدف از این مطالعه فراهم نمودن اطلاعات برای مراقبین بهداشتی و آشنایی با دانش جدید با تمرکز بر مسائل مرتبط و جنبه‌های مختلفی از بیماری هپاتیت B مزمن در زنان حامله و خواهان بارداری بود.
روش کار: داده‌های این مطالعه از مطالعات مختلف بانک‌های اطلاعاتیGoogle Scholar ، (Pubmed) Medline و Scopus همچنین سایت سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization- WHO) و مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (Centers for Disease Control and Prevention-CDC) جمع آوری شد. یک جستجوی جامع با کلیدواژه‌های hepatitis B and pregnancy و hepatitis B in pregnancy انجام شد. استراتژی جستجو با استفاده از قابلیت جستجوی پیشرفته صورت گرفت و کلیه مقالات چاپ شده در طول ۵ سال اخیر (۲۰۱۰-۱۵) که به زبان انگلیسی و دارای متن کامل بودند مورد بررسی قرار گرفتند. پس از بررسی اولیه و جستجو بر اساس لیست منابع در مجموع ۴۳ مقاله وارد مطالعه شد.
یافته‌ها: این مقاله به جنبه‌های مختلفی از هپاتیت مزمن در بارداری پرداخته است؛ ۱. هپاتیت بر میزان باروری تاثیر نداشته اما در موارد استفاده از لقاح آزمایشگاهی در افراد نابارور مبتلا، میزان باروری پایینی گزارش شده است؛ ۲. غربالگری و اقدامات پیشگیرانه از جمله ایمونوپروفیلاکسی و روش‌های جدید مصرف دارو و ایمونوگلوبولین برای پیشگری از انتقال عمودی در زنان باردار مورد توجه قرار گیرند؛ ۳. درمان ضد ویروسی در زنان باردار باید براساس پروتکل درمانی انجام شود. در نهایت این که انجام سزارین در زنان مبتلا قابل توصیه نیست مگر قبل از شروع لیبرکه البته نیاز به بررسی‌های بیشتر وجود دارد. همپنین زنان مبتلا بایستی تشویق به شیردهی به نوزادان خود شوند.
نتیجه‌گیری: حاملگی فرصت مناسب برای قطع انتقال هپاتیت B به خصوص در کشورهای در حال توسعه می‌باشد و در این زمینه می‌توان استراتژی هایی را به عنوان قدم مهم برای کاهش بار بیماری در نظر گرفت البته نیاز به بررسی‌های بیشتر در این زمینه وجود دارد.
 
 

---

زمینه و هدف: حدود ۳۰۰ میلیون نفر در جهان حامل ویروس هپاتیت B (HBV) می‌باشند. بیماران تالاسمی و دیالیزی از بیماران در معرض ابتلا به این ویروس هستند. علی رغم واکسیناسیون افراد پس از مدتی تیتر آنتی بادی کاهش می‌یابد و امکان ابتلا به عفونت ویروس‌ هپاتیت B وجود دارد. این مطالعه به بررسی مارکرهای سرولوژیک هپاتیت B در بیماران تالاسمی و دیالیزی استان مازندران می‌پردازد.
روش کار: ۹۴ بیمار وارد این مطالعه کمی و بالینی شدند. برای تمامی بیماران، پرسش نامه‌ای شامل اطلاعاتی از قبیل دموگرافیک، سابقه واکسیناسیون هپاتیت B، سابقه دریافت فرآورده های خونی، سابقه اعمال جراحی تکمیل شد. مقدار ۵  میلی لیتر خون وریدی از هر فرد گرفته و سرم آن جدا و در فریزر ۲۰- سانتی گراد نگهداری شد. آزمایش الیزا بر روی نمونه ها از نظر حضور مارکرهای Anti-HBc، Anti-HBs و HBsAg انجام شد.
یافته‌ها: از ۹۴ بیمار ۵۵ نفر مرد (۵/۵۸ %) و ۳۹ نفر (۵/۴۱%) زن بودند. در این بیماران ۵۷ نفر (۶/۶۰%) دیالیزی و ۳۷ نفر (۴/۳۹%) بیمار تالاسمی بودند که افراد دیالیزی ۴ نفر (۷%) و در بیماران تالاسمی ۸ نفر (۶/۲۱%) مبتلا به هپاتیت B (HBV) بودند. نمونه ها از نظر وجود HBsAg، ۱۲ نفر (۸/۱۲%) و Anti-HBs، ۵۴ نفر (۴/۵۷%) و Anti-HBc در ۱۳ نفر (۸/۱۳%) مثبت گزارش شد.
نتیجه‌گیری: ۸/۱۲% بیماران مراجعه کننده HBV مثبت و ۶/۴۲% بیماران به HBVحساس بودند. بنابراین غربالگری بیماران قبل از استفاده فرآورده‌های خونی برای آنتی بادی علیه HBV توصیه می‌شود. همچنین، مطالعات سرولوژیک برای اطمینان از محافظت بیماران ضروری می‌باشد.
 
 

---

زمینه و هدف در خصوص وجود اختلال در سیستم ایمنی افراد مبتلا به اوتیسم این احتمال وجود دارد که افراد مبتلا به اوتیسم به تزریق واکسن هپاتیت B پاسخ مناسب ندهند و بعد از تزریق واکسن نسبت به بیماری هپاتیت B مصونیت نیابند. هدف از این مطالعه، تحقیق در خصوص بررسی مصونیت کودکان مبتلا به اوتیسم به بیماری هپاتیت B ۱۵-۳ سال بعد از تزریق واکسن بدو تولد و میزان کاهش تیتر آنتی بادی علیه آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B به موازات افزایش سن و اثبات وجود خاطره ایمنی علیه واکسن هپاتیت B در این کودکان در مقایسه با گروه کنترل همسان بود.
روش کار: در این مطالعه، ۲۵۴ کودک مبتلا به اوتیسم و کودک سالم با محدوده سنی ۱۵-۳ سال شرکت کردند. شاخص‌های سرمی ویروس هپاتیت B شامل آنتی­ژن سطحی ویروس (HBs-Ag)، آنتی­بادی علیه آنتی­ژن مرکزی (HBc-Ab) و آنتی‌بادی علیه آنتی­ژن سطحی ویروس (HBs-Ab) بررسی شد. وجود ژنوم ویروس هپاتیت B (HBV-DNA) در سرم کودکان به روش Real-time PCR (RT-PCR) بررسی شد و موارد مثبت از نظر وجود جهش در ناحیه کدکننده HBs-Ag مشخص شد. در ادامه به کودکانی که تیتر آنتی­بادی کمتر از mIU/mL ۱۰ داشتد دوز یادآور واکسن هپاتیت B تزریق شد و یک ماه بعد از تزریق واکسن سطح سرمی HBs-Ab اندازه­گیری شد.
یافته ­ها: میانگین سنی گروه اوتیسم ۴۲/۲±۱۴/۷ و گروه کنترل ۹۶/۱±۶۸/۸ سال بود. هفت کودک (۵/۶ درصد) در گروه اوتیسم HBc-Ab بودند و در همین گروه یک مورد هپاتیت مخفی (OBI) گزارش گردید. در گروه کنترل این شاخص سرمی (HBc-Ab) گزارش نشد. ۶/۴۹% از کودکان در گروه اوتیسم و کنترل تیتر HBs-Ab کمتر از mIU/mL ۱۰ داشتند. یک ماه بعد از تزریق واکسن یادآور  ۱۰۰ درصد از کودکان مبتلا به اوتیسم و ۹۲% از کودکان گروه کنترل که تیتر HBs-Ab کمتر از mIU/mL ۱۰ داشتند به تزریق واکسن یاد آور پاسخ داده وتیترآنتی بادی در آنها بیش از ۴ برابر افزایش یافت (۰۵/۰P<). هر دو گروه بطور مشابه به تزریق واکسن پاسخ دادند.
نتیجه ­گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، پایش پاسخ به واکسن در کودکان و تزریق واکسن یاد آور در کودکان در صورت لزوم تا سن بلوغ توصیه می­شود. بر خلاف نتایج تحقیقات در خصوص وجود نقص در سیستم ایمنی افراد مبتلا به اوتیسم، سیستم ایمنی این افراد قادر به مدیریت چالش تزریق واکسن هپاتیت B بود.