مهران فرهادی، حسین محققی، بیان نسائی مقدم،
جلد ۲۷، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: از جمله عواملی که به شکل منفی روابط بینفردی دانشجویان را تحت تاثیر قرار میدهد، مشکلات بین شخصی است. لذا، شناسایی عواملی که بتواند از این مشکلات پیشگیری کند، دارای اهمیت است. هدف از این پژوهش شناسایی رابطه بین سبک های دلبستگی با مشکلات بین شخصی با توجه به نقش میانجی هوش هیجانی بود.
روش کار: مطالعه حاضر توصیفی- همبستگی و از نوع مدلیابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری این مطالعه را دانشجویان دختر ساکن خوابگاه دانشگاه بوعلی سینا تشکیل دادند، که در سال تحصیلی ۹۶-۹۵ مشغول به تحصیل بودند. نمونههای این پژوهش شامل ۲۰۰ دانشجوی دختر بود که بهشیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از سه پرسشنامه مشکلات بینشخصی هرویتز و همکاران ۱۹۸۸ (IIP-۶۰)، سبک دلبستگی بزرگسال کولینز و رید ۱۹۹۰ (RAAS) و هوش هیجانی شرینگ (۱۹۹۶) و جهت تحلیل دادهها از نرم افزارهای آماری SPSS ۲۲ و LISREL ۸,۵ استفاده شد.
یافته ها: نتایج ضریب همبستگی نشانداد که سبک دلبستگی ایمن بهطور معکوس و معنادار (۰۵/۰p< ) و سبک دلبستگی دوسوگرا بهطور مستقیم و معنادار (۰۵/۰p< ) مشکلات بینشخصی را پیشبینی میکنند. اما رابطه سبک دلبستگی اجتنابی با مشکلات بینشخصی معنادار نبود. نقش میانجی متغیر هوش هیجانی در رابطه بین سبکهای دلبستگی و مشکلات بین شخصی تایید شد. بررسی روابط علی بین متغیرها نشان داد که داده‌های پژوهش با مدل مفهومی برازش مناسبی دارند (۹۰/۰ = GFI، ۹۷/۰ = CFI، ۹۵/۰ = NFI، ۰۲۵/۰ = RMSEA، ۱۳۳/۴/ df = X۲).
نتیجه گیری: یکی از عوامل مهم در کاهش مشکلات بین شخصی، در کنار سایر عوامل، احتمالاً داشتن سبک دلبستگی ایمن و هوش هیجانی است. افراد با سبک دلبستگی ایمن، در تنظیم، نظارت، ارزیابی و ابراز هیجانهای خود، موفقتر هستند. و هوش هیجانی بالا به نوبه خود احتمالا موجب کاهش مشکلات بین شخصی میشود.
