فرانک طیاری، علی محمد صفانیا، کامبیز کامکار، شهره شکرزاده، جمشید همتی،
جلد ۲۹، شماره ۱۲ - ( ۱۲-۱۴۰۱ )
زمینه و هدف: تعارض یک واقعیت اجتنابناپذیر از وجود انسان است که میتواند در بین اعضای یک تیم ایجاد شود. بنابراین هدف از تحقیق حاضر تاثیر مولفه های روانشناسی مدیریت تعارض بر اثربخشی تیم های بسکتبال بانوان هست.
روش کار: روش تحقیق از نوع توصیفی و جامعه آماری شامل کلیه مربیان لیگهای باشگاهی بسکتبال بانوان ایران بود. با استفاده از روش نمونهگیری غیر تصادفی ۴۱ تیم از لیگهای (دسته دو ، دسته یک و برتر) و ۱۱۸ مربی (۳۷ مربی لیگ دسته یک، ۴۴ مربی لیگ دسته دو و ۳۷ مربی لیگ برتر) انتخاب شد. ابزار اندازه‌گیری شامل پرسشنامههای استراتژیهای مدیریت تعارض که شامل ۳۰ سوال در سه بعد رقابت همکاری و اجتناب است. پرسشنامه ارتباط مربی- ورزشکار شامل ۱۱ گویه بوده در سه خرده مقیاس تعهد، نزدیکی/ صمیمیت و متمم / مکمل مورد استفاده قرار گرفت و پرسشنامه صمیمیت و نزدیکی بودند.
یافتهها: با توجه به ضرایب همبستگی پیرسون، میتوان مطرح نمود که ارتباط مثبت معنی‌داری بین مولفه «استراتژی عدم رویارویی» مرتبط با «استراتژی های مدیریت تعارض» و «اثربخشی» مشاهده میشود. بدین ترتیب که با افزایش مولفه «استراتژی عدم رویارویی» در مربیان تیم های بسکتبال بانوان، «اثربخشی» نیز افزایش و با کاهش آن، «اثربخشی» نیز در مربیان تیم های بسکتبال بانوان کاهش می‌یابد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که مدل پرداخته شد با تأکید بر این شاخصها، از برازش برخوردار است و کارایی بالایی را در توصیف روابط بین متغیرها و تبیین متغیر اثربخشی از طریق متغیرهای استراتژی مدیریت تعارض و تعامل مربی- بازیکن را داراست.
