بیژن پیرنیا، فائزه ملکی، مریم کاظمی، پرستو ملکان مهر،
جلد ۲۷، شماره ۵ - ( ۵-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: بهزیستی درمانی یکی از درمانهای نوین در عرصه روانشناسی مثبتگرا میباشد که از درمان شناختی رفتاری الهام گرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بهزیستی درمانی بر شاخص بهزیستی روانی، خوشبینی و امید در مردان ایرانی وابسته به مت آمفتامین در فاز پرهیز از مصرف انجام شد.
روش کار: در یک مطالعه تجربی تک سایت در قالب کارآزمایی بالینی تصادفی با گروه کنترل و پیشآزمون و پسآزمون، پنجاه (۵۰=N) مرد (سنین ۳۸-۱۸ با میانگین سنی: ۶/۲۶) در فاز پرهیز از مصرف متآمفتامین از بین مددجویان بستری در کمپ اقامتی وردیچ در شهر کرج با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی انتخاب و با استفاده از نرم افزار اکسل آفیس به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی(۲۵=n) و کنترل (۲۵=n) تخصیص داده شدند. گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسه هفتگی (هر جلسه ۵۰ دقیقه) تحت درمان گروهی بهزیستی ریف قرار گرفت و گروه کنترل صرفا درمان های روتین مرکز را دریافت نمود. سپس، دو گروه در دو نوبت پیشآزمون و پسآزمون توسط پرسشنامههای بهزیستی روانشناختی ریف (میزان پاسخ دهی=۹۶%)، خوشبینی شییر و کارور (میزان پاسخ دهی=۹۴%) و امید اشنایدر (میزان پاسخ دهی=۹۱%) مورد ارزیابی قرار گرفتند. از شرکتکنندگان دو بار در هفته تست ادرار با آستانه مفروض پانصد نانوگرم در میلیلیتر به منظور احراز اطمینان از پایبندی به پرهیز از مصرف به عمل آمد. داده ها توسط آزمون های پارامتریک تی و تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: یافته ها نشان داد که بهزیستی درمانی تاثیر معناداری بر بهبود شاخصهای بهزیستی روانی با فاصله اطمینان ۲۴,۳ (۸۵/۳۱-۷۵/۱۶)، خوشبینی با فاصله اطمینان ۷۱/۱۹ (۷۴/۲۴-۶۸/۱۴) و امید با فاصله اطمینان ۰۲/۱۷ (۴۸/۲۲-۵۶/۱۱) ایفا نموده است (۰۱/۰ > all p’s).
نتیجه‌گیری: یافتههای این پژوهش ضمن تائید پیشینه پژوهشی مبنی بر کارامدی درمانهای مثبتگرا به عنوان مولفهای اثربخش در فرایند بهبود و پرهیز از مصرف مواد، می تواند در ارزیابی، طرح ریزی مداخلات درمانی و مسیر پژوهش‌های آتی در مصرف کنندگان مت آمفتامین سودمند باشد.
رقیه فخرپور، یوسف یاوری، یوسف صابری،
جلد ۲۸، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: مصرف مت آمفتامینها باعث افزایش رادیکالهای آزاد و ایجاد استرس اکسیداتیو در بدن میگردد. هدف از مطالعه حاضر تاثیر هشت هفته تمرینات پیلاتس بر سطوح سرمی سیرتوئین-۱ و برخی شاخصهای آمادگی جسمانی در مردان معتاد به متآمفتامین در حال ترک میباشد.
روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی که جامعه مورد مطالعه آن مردان معتاد در حال ترک بود که ۴۴ نفر از آنها به روش نمونه گیری تصادفی با حداقل سه ماه حضور در کمپ ترک اعتیاد در دو گروه، تمرین (۲۱ نفر) و گروه کنترل (۲۳ نفر) تقسیم شدند. پروتکل تمرین پیلاتس به مدت ۸ هفته و سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ۶۰ دقیقه صورت گرفت. نمونههای خونی در شرایط پیش و پس آزمون به مقدار ۵ سی سی از ورید بازویی گرفته شد. برای بررسی تغییرات درون گروهی پیشآزمون تا پسآزمون متغیرهای وابسته از آزمون تی وابسته، برای تعیین تفاوت معنادار بین گروه‌ها از آزمون تی مستقل با سطح معناداری ۰۵/۰>p استفاده شد.
یافته ها: مقادیر سرمی سیرتوئین-۱ در گروه تمرین بعد از اعمال مداخله تمرین نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل افزایش معناداری داشت (۰۰۱/۰p=). همچنین انعطافپذیری و استقامت عضلانی در گروه تمرین بعد از هشت هفته نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل افزایش معناداری داشت (۰۱۹/۰p=) و (۰۰۱/۰p=).
نتیجه گیری: با استفاده از یافتههای حاضر احتمالا تمرینات پیلاتس به عنوان یه عامل غیر دارویی مهم برای بهبود سیرتوئین-۱ و تقویت استقامت عضلانی و انعطافپذیری میتواند مورد استفاده قرار گیرد.
