زمینه و هدف: گزارش شده است که VEGF-β در اعمال متفاوت از جمله متابولیسم نقش دارد. همچنین گزارش شده است که تمرینات ورزشی و مصرف آتورواستاتین از روش‌های مداخله مرتبط با سلامت کبدی می‌باشند. هدف تحقیق حاضر تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی و استفاده از آتورواستاتین بر بیان ژن VEGF-β کبدی در موش‌های صحرایی نر ویستار مدل دیابت نوع ۱بود.
روش کار: در تحقیق تجربی حاضر ۲۵ موش در گروه‌های سالم کنترل، دیابت کنترل، دیابت + تمرین، دیابت + آتورواستاتین و دیابت +آتورواستاتین+ تمرین تقسیم شدند. القای دیابت از طریق تزریق ۶۰ گرم استرپتوزوتوسین به صورت تزریق درون صفاقی انجام شد. مداخلات شامل هشت هفته تمرین هوازی دویدن روی تریدمیل و مصرف ۱۰ میلی گرم آتورواستاتین به صورت گاواژ بود. پس از مداخلات موش‌های قربانی شدند و بافت کبدی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که القای دیابت باعث کاهش معنادار VEGF-βکبدی نسبت به گروه سالم کنترل شد. در گروه‌های دیابت + تمرین، دیابت + آتورواستاتین و دیابت + آتورواستاتین + تمرین، افزایش VEGF-β نسبت به گروه‌های دیابت کنترل معنادار بود (۰۰۱/۰ >P)، ولی تفاوتی بین سه گروه مداخله مشاهده نشد (۰۵/۰<P).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌توان گفت که تمرین تناوبی و همچنین مصرف آتورواستاتین با افزایش بیان ژن VEGF-β از عوارض کبدی ناشی از دیابت جلوگیری می‌کنند.
