زمینه و هدف:
افزایش شیوع عوامل خطر بیماریهای قلبی- عروقی لزوم تدوین رویکردهای پیشگیرانه و اولویت بندی مداخلات مربوطه
را ضروری مینماید. این مطالعه جهت بررسی
برآورد سهم تأثیر بالقوه عوامل خطر تعدیلپذیر در بار بیماریهای قلبی- عروقی در ایران
انجام گردید.
روش کار:
به منظور محاسبه سهم تأثیر بالقوه عوامل خطر، از روش شناسی ارزیابی خطر مقایسهای سازمان جهانی بهداشت استفاده شد. شیوع عوامل خطر از سومین بررسی
مراقبت عوامل خطر بیماریهای غیرواگیر و اندازه اثر مربوطه از مطالعه قند و لیپید تهران
استخراج گردید. سپس اثر مشترک عوامل خطر مورد بررسی (دیابت، پرفشاری خون، چاقی مرکزی،
کلسترول بالا) برآورد گردید.
یافته ها: اثر
مشترک عوامل خطر انتخابی در سطح حداقل خطر تئوریک نشان داد که پس از تغییر شیوع واقعی آنها به سطح صفر در زنان ۴/۵۹% (۷۶-۳۰= دامنه اطمینان ۹۵%) و در مردان ۳۷% (۲/۵۰-۷/۲۱ = دامنه اطمینان
۹۵%) از بار بیماریهای قلبی – عروقی قابل اجتناب است. اثر مشترک عوامل خطر
انتخابی در سطح حداقل خطر منطقی و سطح حداقل خطر امکان پذیر نیز در زنان بیشتر از
مردان بود.
نتیجه‌گیری:
نتایج مطالعه با تکیه بر بار قابل اجتناب به دست آمده، مؤید لزوم اجرای یک برنامه غربالگری
پیوسته و وسیع جمعیتی در خصوص عوامل مورد بررسی در میان بزرگسالان است.
