دکتر معصومه فیضی، دکتر فاطمه حیدری، دکتر شهین عباس زاده، دکتر لیلا خدمت، دکتر مرضیه قانع عزآبادی، دکتر فاطمه ذبیحی نیشابوری،
جلد ۰، شماره ۰ - ( ۱-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه و هدف: استفاده از استنت دبل‌جی برای انتقال و سنگ‌شکنی بخصوص در سنگ‌های ۵-۱۵ میلیمتر در کالیس‌ها و درحالب پروگزیمال توصیه می‌شود ولی هنوز در بین ارولوژیست‌ها از نظر مفید بودن و عوارض این روش اختلاف نظر وجود دارد. لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه‌ی میزان عوارض و حذف سنگ به دنبال سنگ‌شکنی برون اندامی در دو روش با و بدون گذاشتن استنت دبل‌جی انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت کوهورت گذشته نگر در بیماران مبتلاء به سنگ کلیه و حالب با اندازه ۵-۱۵ میلیمتر که تحت سنگ‌شکنی برون اندامی در دو حالت وجود یا عدم وجود دبل‌جی قرار گرفته بودند، انجام شد. بیماران گروه اول ابتدا تحت دبل‌جی گذاری قرارگرفته و سپس جهت سنگ‌شکنی برون اندامی فرستاده شده بودند و از آنها گرافی ساده و یا سونوگرافی و یا سی‌تی‌اسکن مجدد گرفته شده بود تا میزان حذف سنگ معلوم شود و سپس تحت عمل خروج دبل‌جی قرار گرفته بودند. گروه دوم ابتدا جهت سنگ‌شکنی برون اندامی فرستاده شده بودند و سپس سونوگرافی یا گرافی ساده و یا سی‌تی‌اسکن شده و در صورت وجود سنگ تحت عمل قرار گرفته بودند، در نهایت بررسی و تحلیل داده‌های دو گروه با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت.
یافته‌ها: ارتباط بین استفاده از دبل‌جی و عوارض بالینی هماچوری (P=۰,۰۰۸)، تهوع (P=۰,۰۰۸) و استفراغ (P=۰,۰۰۸) معنادار است. ارتباط بین استفاده از دبل‌جی و عوارض درد (P=۰,۸۵۰)، تب (P=۱,۰۰۰)، عفونت ادراری (P=۰,۳۱۵) و انسداد ادراری معنادار نیست. میزان حذف سنگ در بیماران گروه با دبل‌جی ۴۸,۳% می‌باشد که تقریبا با گروه بدون دبل‌جی (۵۰%) برابر است. ارتباط بین استفاده از دبل‌جی و حذف سنگ (P=۰,۸۵۵) معنادار نیست.
نتیجه‌گیری: میزان پاک شدن از سنگ در سنگ‌های کالیس و سنگ حالب پروگزیمال با اندازه‌ی ۵-۱۵ میلیمتر به روش سنگ‌شکنی برون اندامی با و بدون استنت دبل‌جی تقریبا با هم برابر است
