مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: دیابت نوع یک، نوعی بیماری خودایمنی محدود به عضو با واسطه لنفوسیت‌های T می‌باشد که در آن تخریب ایمونولوژیک سلول‌های بتای پانکراس موجب کاهش انسولین و در نتیجه افزایش قند خون می‌گردد. یکی از راه‌های درمان علاوه بر تزریق روزانه انسولین، پیوند آلوژنیک جزایر پانکراس است که در صورت عدم استفاده از داروهای سرکوب کننده ایمنی با تخریب مجدد و رد پیوند مواجه خواهد شد. از آن جایی که مصرف مداوم این داروها توسط بیماران اثرات جانبی متعددی را به همراه دارد، ما برای حل این مشکل خاصیت موضعی مهار ایمنی توسط سلول‌های بنیادی مزانشیمی را پیشنهاد می‌کنیم. هدف از انجام این طرح بررسی اثر ایمونومدولاتوری سلول‌های بنیادی مزانشیمی بافت چربی موش در مهار پاسخ سلول‌های تک‌هسته‌ای طحالی علیه جزایر پانکراس موش سینژنیک در محیط آزمایشگاه می‌باشد.

روش کار: در این مطالعه سلول‌های مزانشیمی از بافت چربی موش سالم استخراج، کشت، تکثیر و تعیین هویت شده و خاصیت تمایزی آن‌ها به دو رده استئوسیت، آدیپوسیت اثبات گردید. پس از تهیه مدل دیابتی موشهایC۵۷BL/۶  با تزریق دوزهای پایین و متوالی استرپتوزوتوسین و تایید آن با قند خون بالای mg/dl­ ۳۰۰، هیستوپاتولوژی پانکراس و کاهش معنی دار انسولین، جزایر پانکراس از موش سالم و سلول‌های تک هسته ای طحالی از موش سالم و دیابتی استخراج گردید. برای اثبات خاصیت ضد تکثیری سلولهای مزانشیمی، پس از همکشتی آنها با سلولهای طحالی در حضور لایزیت جزایر پانکراس، سنجش تکثیر سلولهای تک هسته ای طحالی با تکنیک MTT ارزیابی شد. داده ها در هر آزمایش حاصل سه بار تکرار مستقل و به صورت
 Mean gte msEquation ۱۲]>± !msEquation]-->       SD گزارش شده است و با تست آماری One way Anova آنالیز گردیدند.

یافته‌ها: نتایج حاصله نشان داد که سلولهای مزانشیمی قادرند در حضور تحریک کننده اختصاصی (لایزیت جزایر پانکراس) باعث کاهش معنی دار تکثیر سلولهای طحالی شوند (۰۵/۰p<).

نتیجه‌گیری: بررسی اثرات تنظیم ایمنی و تمایزی سلولهای مزانشیمی به سلولهای ترشح کننده انسولین، می تواند در آینده افقی جدید را برای درمان دیابت تیپ یک ایجاد نماید.

زمینه و هدف: هرچند وجود سلول‌های پیش ساز در سطح مفصلی غضروف مشاهده شده است ولی به علت عدم دسترسی به منبع خون‌رسانی، این بخش توانایی ناچیزی در ترمیم دارد. در گذشته مهندسی بافت غضروف به‌طور عمده بر اساس جمع‌آوری سلول‌های غضروفی از سطح مفصل، کشت آن‌ها در محیط آزمایشگاه روی داربست‌های قابل‌جذب مثل پلی گلیکولیک اسید و پیوند اتولوگ آن بوده است. اخیراً با توجه به مشکلات در جمع‌آوری سلول‌های مذکور، استفاده از سلول‌های بنیادی جهت تولید سلول‌های غضروفی مورد توجه قرار گرفته است. از جمله عوامل مهم در این موفقیت، استفاده از داربست‌های مناسب با خواص مکانیکی و زیستی فوق‌العاده جهت فراهم آوردن یک محیط رشد بهینه و شرایط مناسب تمایززایی سلول‌های بنیادی می‌باشد. در این تحقیق به ارزیابی کارایی سه داربست ( Fibrin glue(FG) و آلژینات و  poly lactic-co-glycolic acid (PLGA) در ایجاد محیط مناسب جهت رشد سلول‌های بنیادی مزانشیمی پرداخته شد.

روش کار: در این مطالعه، پس از آماده‌سازی سه داربست FG و آلژینات و PLGA و جداسازی سلول‌های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی، این سلول‌ها به‌طور جداگانه بر روی این سه داربست کشت و تمایز داده شد و پس از گذشت ۲ هفته از تمایز سلول‌ها بر روی داربست‌ها، بررسی بیان ژن‌های کندروژنیک در هر یک از داربست‌ها توسط Real time PCR انجام پذیرفت.

یافته‌ها: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که فیبرین گلو بالاترین بیان را در ژن‌های کندروژنیک نسبت به دیگر داربست‌ها دارا بود.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل، به نظر می‌رسد استفاده از داربست‌های طبیعی همچون فیبرین گلو می‌تواند به‌عنوان محافظی به‌منظور تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی برای توسعه استراتژی‌های کارا و جدید در مهندسی بافت و طب ترمیمی مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: سلولهای بنیادی مزانشیمی ( MSC ) برای مقاصد سلول درمانی مورد استفاده قرار می گیرند. سرم جنین گاوی (FBS) برای رشد سلولهای بنیادی در محیط کشت ضروری می باشد. از آنجائیکه ممکن است FBS واکنشهای ایمونولو‍یک را در افراد گیرنده MSC تحریک کند و یا باعث انتقال عوامل پاتو‍ژن‍یک گردد. لذا در موارد بالینی بایستی FBS از سلولها حذف گردد. این مطالعه مشخصات سیتولوژیک و فلوسیتومتریک سلولهای بنیادی مشتق از چربی( ASCs) را در مدیومهای حاوی FBS، سرم انسانی و جایگزینی FBS با سرم انسانی و برعکس مورد ارزیابی قرار خواهد داد. مواد و روشها: سلولهای بنیادی مشتق از چربی بعد از جداسازی کشت داده شدند. جهت بررسی سیتولوژیک سلولهای پاساژ دوم بر روی لامل کشت داده شدند و بعد از فیکساسیون با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ شدند. سلولهای پاساژ دوم با آنتی بادی های CD۴۴ و CD۹۰ رنگ آمیزی

زمینه و هدف: سلول‌های بنیادی مزانشیمی (Mesenchymal Stem Cells-MSC) برای مقاصد سلول درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. سرم جنین گاوی (Fetal Bovine Serum-FBS) برای رشد سلول‌های بنیادی در محیط کشت ضروری می‌باشد. از آنجایی که ممکن است FBS واکنش‌های ایمونولوژیک را در افراد گیرنده MSC تحریک کند و یا باعث انتقال عوامل پاتوژنیک گردد، لذا در موارد بالینی بایستی FBS از سلول‌ها حذف گردد و با سرم انسانی جایگزین گردد. این مطالعه مشخصات سیتولوژیک و فلوسیتومتریک سلول‌های بنیادی مشتق از چربی (ASCs- Adipose Tissue Stem Cells) را در مدیوم‌های حاوی FBS، سرم انسانی و جایگزینی FBS با سرم انسانی و برعکس مورد ارزیابی قرار داده است.

روش­ کار: سلول های بنیادی مشتق از چربی بعد از جداسازی کشت داده شدند. جهت بررسی سیتولوژیک سلول‌های پاساژ دوم بر روی لامل کشت داده و بعد از فیکساسیون با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ شدند. سلول‌های پاساژ دوم با آنتی بادی‌ها مثبت و منفیCD۴۴ ، CD۹۰ برای سلول‌های بنیادی، CD۴۵ و CD۱۱ رنگ آمیزی شده و مورد ارزیابی قرار گرفتند.

یافته ­ها: سلول‌های بنیادی تکثیر یافته در FBS شکل پهنی داشته و به کندی تکثیر پیدا کردند در حالی که سلول‌های دارای سرم انسانی دوکی شکل بود و به سرعت رشد می‌کردند. تعویض سرم از FBS به سرم انسانی باعث تغییر شکل سلول‌ها از پهن به دوکی گردید. در نتایج forward scatter سلول‌های بنیادی کشت داده شده در FBS به طور معنی‌داری بزرگ‌تر از سایر گروه‌ها بودند (۰۵/۰ p<). تفاوت معنی داری در بیان مارکرهای ایمونوفنوتیپیک مثبت و منفی مشاهده نشد.

نتیجه­ گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده این است که سرم انسانی، شرایط کشت سلول‌های بنیادی مزانشیمی را در مقایسه با مدیوم حاوی FBS قابل دسترس تجاری ، بهبود می‌بخشد. تعویض FBS به سرم انسانی روش مفید برای سلول‌های بنیادی خواهد بود که قبلاً در FBS کشت داده شده و یا فریز گردیده‌اند.

ده و مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: سلولهای بنیادی تکثیر یافته در FBS شکل پهنی داشته و به کندی تکثیر پیدا کردند در حالیکه سلولهای دارای سرم انسانی دوکی شکل بود و به سرعت رشد می کردند. تعویض سرم از FBS به سرم انسانی باعث تغییر شکل سلولها از پهن به دوکی گردید. در نتایج forward scatter سلولهای بنیادی کشت داده شده در FBS بطور معنی داری بزرگتر از سایر گروهها بودند(p<۰,۰۵). تفاوت معنی داری در بیان مارکرهای ایمونوفنوتیپیک مثل CD۴۴, CD۹۰ مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشاندهنده این است که سرم انسانی، شرایط کشت سلولهای بنیادی مزانشیمی را در مقایسه با مدیوم حاوی FBS قابل دسترس تجاری، بهبود می بخشد. تعویض FBS به سرم انسانی روش مفید برای سلولهای بنیادی خواهد بود که قبلاً در FBS کشت داده شده و یا فریز گردیده اند.