جستجو در مقالات منتشر شده


۳ نتیجه برای زنان نخست‌زا

صغری نیکپور، ایمان جواهری، دکتر منصوره یادآورنیکروش، روح‌انگیز جمشیدی،
جلد ۱۳، شماره ۵۰ - ( ۱-۱۳۸۵ )
چکیده

    زمینه و هدف: ۸۰ درصد از زنان نخست‌زا در سه ماه اول پس از زایمان، حداقل دچار یک مشکل جنسی بعد از زایمان می‌شوند و دو سوم از آن‌ها تا شش ماه پس از زایمان، مشکل‌شان باقی می‌ماند. شناسایی این مشکلات و افزایش آگاهی متخصصین بهداشت و مشاوره با زوجین پس از زایمان در مورد مشکلات روابط جنسی می‌تواند در کاهش این مشکلات نقش مهمی داشته باشد. هدف از این مطالعه تعیین مشکلات روابط جنسی زناشویی ناشی از زایمان و ارتباط این مشکلات با متغیرهای مداخله‌گر، در زنان نخست‌زای مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی منطقه غرب تهران بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، ۱۶۰ زن نخست‌زا مورد بررسی قرار گرفتند و مشکلات روابط جنسی، ۶-۳ ماه پس از زایمان در مقایسه با قبل از حاملگی در آن‌ها مورد بررسی قرار گرفت. روش نمونه‌گیری به صورت مستمر و روش گردآوری اطلاعات خود گزارش‌دهی توسط واحدهای مورد پژوهش با تکمیل پرسش‌نامه خود ایفا بود و تاریخ زایمان از پرونده بهداشتی خانوار استخراج گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مشکلات روابط جنسی ناشی از زایمان؛ دخول دردناک، درد در حین نزدیکی، خارش پس از مقاربت، خشکی مهبل، نداشتن میل جنسی، نرسیدن به اوج لذت جنسی و ارتباط جنسی از راه مقعد بوده است که وقوع این مشکلات پس از زایمان نسبت به قبل از بارداری بیشتر شده و معنی‌دار بوده است(۰۵/۰>p). یافته‌های پژوهش نشان داد که وقوع مشکلات روابط جنسی ناشی از زایمان نسبت به قبل از حاملگی بیشتر شده بود. بعضی مشکلات پس از زایمان با طول مدت ازدواج، تعداد مقاربت در هفته، زمان اولین مقاربت بعد از زایمان، نوع زایمان ارتباط معنی‌دار آماری داشت. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که وقوع مشکلات روابط جنسی پس از زایمان نسبت به قبل از بارداری بیشتر شده است. بنابراین پیشنهاد می‌شود مشکلات روابط جنسی پس از زایمان در لیست برنامه‌های آموزش بهداشت قرار گیرد و نیز مشکلات روابط جنسی مردان پس از تولد نوزاد بررسی شود.


سهیلا گائینی، نعمت ستوده اصل، آمنه معاضدیان، شاهرخ مکوند حسینی،
جلد ۲۹، شماره ۱۰ - ( ۱۰-۱۴۰۱ )
چکیده

زمینه و هدف: اضطراب و ترس از زایمان، از مهم‌ترین مشکلات عمده دوران بارداری و زایمان هستند. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه‌ی اثربخشی فعال‌سازی رفتاری و تن آرامی بر کاهش اضطراب و ترس از فرایند زایمان در زنان نخست‌ز‌ا شهر کرج در سال ۱۴۰۰ بود.

روش کار: پژوهش حاظر، از نظرهدف کاربردی و طرح پژوهش نیمه آزمایشی با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان باردار نخســت‌زا کرج در سال۱۴۰۰ بودند. ۱۴۴ نفر از زنان باردار نخســت زا مراجعه کننده به بیمارستان شهید مدنی کرج با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه  فعال‌سازی رفتاری و تکنیک تن آرامی (هرگروه ۴۸ نفر) و گروه کنترل (۴۸) قرار گرفتند. برای گروه آزمایش جلسه آموزشی فعال‌سازی رفتاری و تن آرامی اجرا و سپس از طریق اجرای پرسشنامه محقق ساخته نسبت به جمع‌آوری داده‌ها درباره اثربخش بودن آموزش بر نمرات اضطراب و ترس از فرایند زایمان اقدام گردید. پایایی پرسشنامه‌ها با استفاده از آلفای کرونباخ برای اضطراب معادل ۷۸/۰ و ترس ۷۱/۰ مورد تائید قرار گرفت. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ استفاده گردید.

یافته‌ها: نتایج نشان داد بعد از مداخله، اضطراب و ترس از زایمان زنان باردار نخست‌زا در گروه‌های مداخله به طور معنی‌داری کاهش یافت، اما تفاوت آماری معنی‌داری در گروه کنترل مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد آموزش فعال‌سازی رفتاری و تن آرامی می‌توانند به زنان باردار نخست‌زا  کمک کنند تا تشخیص دهند، با وجود خودکار بودن بسیاری از پاسخ‌های بدنی، می‌توانند آنها را شناسایی و میزان اضطراب و ترس ناشی از زایمان را کاهش دهند.


الهه عباسی، فلور خیاطان، هادی فرهادی،
جلد ۳۱، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۳ )
چکیده

زمینه و هدف: توکوفوبیا ترس پاتولوژیک از زایمان است که پیامدهای جسمی و روانی برای مادر و نوزاد دارد؛ ازاین‌رو پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان اثربخشی طرحواره درمانی با طرحواره درمانی ویژه زنان مبتلا به توکوفوبیا بر علائم سندرم توکوفوبیای زنان نخست‌زای مبتلا به توکوفوبیا شهر اصفهان انجام شد.
روش کار: این پژوهش با روش آمیخته کمی-کیفی در جامعه آماری زنان مبتلا به توکوفوبیا نخست‌زای شهر اصفهان انجام شد. نمونه پژوهش شامل ۴۵ نفر از افراد مبتلا به توکوفوبیا بوده است که به صورت هدفمند انتخاب و سپس به صورت تصادفی به سه گروه آزمایشی، کنترل و آزمایش جایگزین شده‌اند. گروه‌های آزمایشی به دو شکل طرحواره درمانی و طرحواره درمانی ویژه تقسیم شده‌اند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرده است. درمان به مدت ۱۲ جلسه در جلسات طرحواره درمانی و طرحواره درمانی ویژه ارائه شده و سپس داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-۲۸ و با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شده‌اند.
یافته‌ها: یافته‌های تغییرات درون گروهی نشان داد که هر دو روش درمان طرحواره درمانی و طرحواره درمانی ویژه تأثیر معنی‌داری بر شدت علائم توکوفوبیا در زنان نخست‌زای شهر اصفهان دارند (۰۵/۰p<)، و همچنین تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های درمانی و گروه کنترل وجود دارد (۰۱/۰p<). با این حال، تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های طرحواره درمانی و طرحواره درمانی ویژه در زنان مبتلا به توکوفوبیا مشاهده نشد (۰۵/۰p>).
نتیجه‌گیری: استفاده از مفاهیم طرحواره درمانی می‌تواند بر کاهش شدت علائم ترس از زایمان زنان نخست‌زای مبتلا به توکوفوبیا موثر باشد.



صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC-SA 4.0| Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb