حمید حبوباتی، مسعود خوشبین، محمد حسین احمدیه، معین نعمتی، غلامحسین حلوانی، بهناز خوانین زاده،
جلد ۲۹، شماره ۸ - ( ۸-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: افراد بسیاری تحت جراحی برای درمان فتق دیسک کمری قرار می‌گیرند. عدم عود هرنیاسون دیسک پس از عمل جراحی از اهداف مهم در این بیماران است. عود فتق دیسک بین مهره‌ای به عواملی ازجمله شیوه جراحی بستگی دارد. هدف از مطالعه بررسی میزان عود فتق دیسک بین مهره‌ای کمری در دو روش جراحی همی لامینکتومی و پارشیال لامینکتومی است.
روش کار: این مطالعه از نوع تحلیلی و به صورت گذشته‌نگر است. جامعه شامل ۴۰۰ نفر بیمار بستری در بیمارستان مرتاض یزد که در طی سه سال تحت عمل جراحی هرنیاسیون دیسک بین مهره‌ای کمری به دو روش جراحی ذکر شده قرار گرفته‌اند. اطلاعات متغیرهای موثر با استفاده از مصاحبه و برگ شرح عمل جمع‌آوری شد. نتایج به وسیله آزمون‌های T-Test، Fisher-exact ،Chi-Square و نرم افزار SPSS-۱۷ مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‌ها: از ۴۰۰ بیمار مورد بررسی، ۳۳۸ نفر (۵/۸۴ درصد) تحت جراحی پارشیال لامینکتومی و ۶۲ نفر (۶/۱۵ درصد) همی‌لامینکتومی قرارگرفتند. ۳۵ نفر (۸/۸ درصد) دچار عود فتق دیسک بین مهره‌ای کمری شدند. میزان عود بیماری در دو گروه جراحی با ۰۸۰/۰p= معنی دار نشد. بررسی ارتباط عود در این دو روش جراحی با سایر ریسک فاکتورهای موثر برعود فتق دیسک نشان داد که در بیماران خانم، بازه سنی۵۴-۴۵سال، افراد با مشاغل سبک و بیماران غیرسیگاری ریسک عود در روش پارشیال لامینکتومی کمتر از روش همی‌لامینکتومی است.
نتیجه‌گیری: عوامل موثر در عود فتق دیسک بین مهره‌ای در این مطالعه بر حسب نوع عمل جراحی شناسایی شدند. با توجه به این عوامل می‌توان ریسک فاکتورهایی را برای جلوگیری از عود فتق دیسک پس از عمل جراحی، تعیین کرد.
