الهه کیانی، فرشاد غزالیان،
جلد ۰، شماره ۰ - ( ۱-۱۴۰۳ )
چکیده
هدف: امروزه رسیدن به حد اکثر توان ورزشی هدف اصلی ورزشکاران است. این تحقیق به بررسی اثرهشت هفته تمرینات پرشدت تناوبی و مصرف ویتامین سی همراه با ماسک بر پروتئین واکنشی C با حساسیت بالا و اینترلوکین -۶ در مردان تیم ملی روئینگ پرداخته است.
روش پژوهش: طرح تحقیق شامل سه گروه آزمودنی دارای پیش آزمون– پس آزمون و یک گروه کنترل می باشد. جامعه ی آماری شامل ورزشکاران حاضر در اردوی آمادگی تیم ملی روئینگ بودند. نمونه آماری شامل ۴۸ نفر مرد واجد شرایط در رده سنی ۲۲ تا ۲۷ سال هستند. معیارهای ورود به تحقیق، عدم سابقه ی بیماری خاص یا مصرف مکمل ضدالتهابی و حداقل ۶ سال سابقه حضور در اردوهای تیم ملی بود. طبق دستورالعمل جدید اداره کنترل بیماری‌های واگیر آمریکا (CDC) مورد تایید وزارت بهداشت ایران ، ماسک‌های N۹۵ یا KN۹۵ را به‌عنوان بهترین محافظ در برابر COVID-۱۹ معرفی کرده است در این تحقیق استفاده گردید.
یافته ها: نشان می‌دهد که پس از ۸ هفته کاهش معنادار در hs-CRP در گروه های پرشدت تناوبی همراه با ماسک و ویتامین C (گروه Ma + VC) و پرشدت تناوبی همراه با ویتامین ث (گروهVC) وجود دارد، اما کاهش در گروه‌های پرشدت تناوبی با ماسک (گروه Ma) و پرشدت تناوبی (کنترلCo ) معنادار نیست(۰۵/۰<P). در مرحله پس آزمون در سه گروه (تمرین+ماسک با تمرین+ویتامین ث )، (تمرین+ماسک+ویتامین ث با تمرین+ویتامین C) و (تمرین+ماسک با تمرین)؛ تغییر معنی داری در مقدار IL-۶ مشاهده نشد. این در حالی است که در بقیه گروه‌ها شامل گروه ماسک – گروه ماسک + ویتامین C،گروه کنترل – گروه ماسک + ویتامین ث و گروه ویتامین C – گروه کنترل در مقدار IL-۶ کاهش معنی داری مشاهده شد(۰۵/۰P<).
نتیجه گیری: به نظر می‌رسد؛ شاید برای دستیابی به اثربخشی به مدت زمان طولانی تر از تمرینات نیاز باشد و مصرف مکمل باعث تسریع در بهبود آن شده که با نقش ضدالتهابی ویتامین C ارتباط داشته و موجب مهار فعالیت فاکتور رونویسیNF-κB شده و بیان عوامل پیش التهابی نظیر CRP و IL-۶ کاهش می‌هد.
علی برزگری، سودا کازری، محمد شریعت‌زاده جنیدی، زینب سطوتی نیری، محمدرضا علیزاده میراشرفی،
جلد ۲۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: هدف این تحقیق بررسی تاثیر سه شیوه‌ی تمرینات MIT، HIT، HIIT بر بیان ژنهای بیان ژنهای E۲F۱و E۲F۴ در بافت کبد رتهای نر نژاد ویستار بود.
روش کار: بدین منظور ۳۲ سر رت نر نژاد ویستار با میانگین سنی ۸ هفته و وزن ۳۳ ± ۲۳۷ گرم به صورت تصادفی به چهار گروه کنترل (CO)، تمرین با شدت متوسط (MIT)، تمرین پرشدت (HIT)، تمرین تناوبی پرشدت (HIIT) تقسیم شدند و مقادیر بیان ژنهای E۲F۱ و E۲F۴ در آنها مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنیداری در بیان ژن E۲F۱ در بافت کبد رتهای نر ویستار میان گروه HIT نسبت به گروه کنترل تفاوت معنیداری وجود دارد. ضمناً اختلاف معنی داری میان گروه های MIT و کنترل مشاهده شد (۰۰۳/۰ =P). مقایسه بین گروهی با آزمون تعقیبی نشان داد که اختلاف معنیداری میان گروه‌های HIT و گروه‌های MIT، HIIT و کنترل وجود ندارد (به ترتیب ۹۷۷/۰ =P، ۹۱۷/۰ =P، ۰۹۳/۰ =P). بررسی آزمون تعقیبی در گروه‌های تمرینی نشان داد که اختلاف معنیداری در بیان ژن E۲F۴ میان گروه‌هایMIT و گروه‌های HIT، HIIT و کنترل وجود ندارد (به ترتیب ۹۷۷/۰ =P، ۷۲۱/۰ =P، ۲۰۲/۰ =P). از سویی دیگر تفاوت معنیداری بین گروه HIIT نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (به ترتیب ۰۲۲/۰P=).
نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج نشان داد که بین ٣ شیوه MIT،HIT وHIIT بر بیان ژن E۲F۱ و E۲F۴ در بافت کبد رتهای نر نژاد ویستار تفاوت معناداری وجود ندارد. ولیکن بین گروه های تمرینی با کنترل تفوات معنیداری وجود دارد
