مهرنوش بهمنی، مقصود پیری، محمد علی آذربایجانی، مریم دلفان،
جلد ۲۶، شماره ۱۲ - ( ۱۲-۱۳۹۸ )
چکیده
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر تمرینات تداومی هوازی و تناوبی شدید بر برخی از عوامل استرس شبکه آندوپلاسمیک (بیان ژن IRE۱) و همبستگی آن با شاخص مقاومت به انسولین در بافت کبد موشهای صحرایی مبتلا به دیابت نوع ۲ بود.
روش کار: ۲۴ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (وزن ۱۸۰-۱۶۰ گرم ) پس از ۷ ماه تغذیه با رژیم غذایی پرچرب حاوی فروکتوز در سه گروه کنترل، تمرین تداومی هوازی و تناوبی شدید قرار گرفتند و پنج روز در هفته به مدت دوماه پروتکل تمرینی را انجام دادند. نمونه خونی۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، جمعآوری و بافت کبد بلافاصله استخراج شد. تحلیل دادهها با آزمون ANOVA، آزمون تعقیبی توکی و همبستگی پیرسون انجام گرفت.
یافته ها: هر دو مدل تمرینی، کاهش بیان ژن IRE۱ را در کبد موشهای صحرایی مبتلا به دیابت نوع ۲ نسبت به گروه کنترل به دنبال داشت (۰۰۵/۰P=)، امّا اختلاف معناداری در دو گروه تمرینی مشاهده نشد (۸۷۷/۰P=). بین بیان ژن IRE۱ و شاخص مقاومت به انسولین همبستگی مشاهده شد به طوری که کاهش بیان ژن IRE۱ ، کاهش شاخص مقاومت به انسولین را به دنبال داشت (۰۰۳/۰=p ، ۶۶۷/۰–r=).
نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که از هر دو روش تمرین تداومی هوازی و تناوبی شدید برای بهبود شاخصهای مورد مطالعه آزمودنیهای دیابتی نوع ۲ می‌توان استفاده کرد.
