جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای تعادل ایستا

رضا مهدوی نژاد، مرضیه بدیحی،
جلد ۲۷، شماره ۱۰ - ( ۱۰-۱۳۹۹ )
چکیده

زمینه و هدف: براساس یکپارچگی سیستم اسکلتی-عضلانی-عصبی و عکس­العمل­های زنجیره­ای، مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات اصلاحی آکادمی ملی طب ورزش امریکا (NASM) بر اصلاح لوردوز کمری و بهبود وضعیت تعادل ورزشکاران دختر کاراته کای انجام گردید.
روش کار: در این مطالعه نیمه­تجربی با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون تعداد ۴۰ ورزشکار کاراته­کای دختر شهر اصفهان با دامنه سنی ۲۵-۱۸ سال شرکت نمودند. آزمودنی ها به صورت نمونه­گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مساوی تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی در برنامه تمرینات NASM به مدت ۸ هفته (سه جلسه، هر جلسه ۶۰-۴۵ دقیقه) شرکت کردند. ارزیابی زاویه لوردوز کمری، تعادل ایستا و پویای آزمودنی­ها قبل و بعد از دوره، به ترتیب با استفاده از خط­کش منعطف، تست تعادل لک­لک با چشمان بسته و تست تعادل Y انجام شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس اندازه­های تکراری و در سطح معناداری ۰۵/۰  pانجام گردید.
یافته­ ها: در بررسی تغییرات درون­گروهی و بین­گروهی زاویه لوردوز کمری، تفاوت معناداری در نتایج گروه تجربی مشاهده گردید (۰۵/۰< p). افزون بر این تفاوت معناداری در زمان تست تعادل ایستا و فاصله دستیابی تعادل پویا گزارش شد (۰۵/۰< p).
نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج کسب شده مبنی بر کاهش معنادار زاویه لوردوز کمری و بهبود زمان تعادل ایستا و فاصله دستیابی در تعادل پویا، احتمالا تمرینات NASM به عنوان یک روش اثرگذار در بهبود عملکرد منسجم عضلات و در نتیجه کاهش زاویه لوردوز کمری، می­تواند باعث بهبود وضعیت تعادل آزمودنی­ها گشته و مورد استفاده ورزشکاران قرار گیرد.
 
زهراسادات یاسینی، شهین میرپور شیرخدا، مونا سرحدی، مختار نصیری فارسانی،
جلد ۲۹، شماره ۱۲ - ( ۱۲-۱۴۰۱ )
چکیده

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات تعادلی با چشمان باز یا بسته بر روی تعادل ایستا و پویا در دختران نوجوان بالرین بود.
روش کار: تعداد ۲۰ دختر بالرین در دامنه سنی ۱۵-۸ سال و سابقه بین ۶ ماه تا ۱ سال تمرین باله انتخاب شدند. این افراد به صورت هدفمند در دو گروه ۱۰ نفره تمرینات تعادلی با چشمان بسته (تمرینات حس عمقی) و تمرینات تعادلی با چشمان باز قرار گرفتند. هر دو گروه علاوه بر تمرینات روتین باله به مدت ۸ هفته و هفته­ای ۳ جلسه (۳۰ دقیقه تا ۱ ساعت) در تمرینات تعادلی شرکت کردند. ۴۸ ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی در هر دو گروه، پس­آزمون گرفته شد. برای اندازه­گیری تعادل ایستا از آزمون لک­لک و تعادل پویا از آزمون ستاره استفاده شد. از آزمون­های آنالیز واریانس با اندازه‏گیری مکرر، تی‏وابسته و تی­مستقل برای بررسی داده­ها استفاده شد. سطح معنی­داری ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که هر دو نوع تمرین تعادل با چشم باز و بسته نسبت به پیش­آزمون موجب بهبود تعادل ایستا و تعادل پویای پای برتر و غیربرتر شدند. تمرینات با چشم بسته موجب افزایش معنی­دار تعادل ایستا نسبت به گروه تمرین با چشم باز شد (۰۰۶/۰ = p) اما در تعادل پویای پای برتر (۱۲۲/۰ = p) و غیربرتر (۱۲۹/۰ = p) تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می توان گفت که هشت هفته تمرینات تعادلی با چشمان باز و بسته موجب بهبود تعادل در دختران بالرین نوجوان می شود.
 

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC-SA 4.0| Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb