خطر نسبی و نسبت شانس دو مقیاس از خطر هستند که در مطالعات اپیدمیولوژیک به طور وسیعی استفاده می‌شوند. طراحی مطالعات هم گروهی امکان محاسبه مستقیم خطر نسبی فراهم می‌آورد، اما وضعیت در مورد مطالعات مورد- شاهدی قدری پیچیده‌تر است. در این مطالعات این نسبت شانس است که یک برآورد معتبری از اندازه اثر را مهیا می‌کند. در صورتی که از نسبت شانس به عنوان برآورد خطر نسبی استفاده نشود، مشکل خاصی نیز به و جود نمی‌آید، اما مسئله زمانی شروع می‌شود که از نسبت شانس به جای خطر نسبی استفاده شود، درحالی که معنی آن به عنوان نسبت دو شانس به دست فراموشی سپرده می‌شود. نویسندگان مقاله سعی دارند، برای آن دسته از خوانندگانی که با مفاهیم اولیه مطالعات اپیدمیولوژی آشنایی دارند به زبانی ساده رابطه موجود بین خطر نسبی و نسبت شانس را شرح دهند و زمان مناسب استفاده از هرکدام از آن‌ها را تشریح نمایند. در این مقاله ابتدا به مفاهیم احتمال و شانس اشاره شده و تعاریف موجود برای خطر نسبی و نسبت شانس و خصوصیات هرکدام از آن‌ها بیان شده است. در ادامه شکاف موجود بین RR و OR با توجه به فرمول‌های محاسباتی آن‌ها تشریح شده و یک روش ساده برای برآورد مقدار نسبت OR به RR بیان شده است.
