مجله علوم پزشکی رازی

---

  در باروری مقوله جدید و رو به گسترشی است (Growth factor) نقش سایتوکینها و فاکتور رشد  که سوی اکثر مطالعات را بخود جلب کرده است. نشان داده شده که سلولهای ایمنی و سایتوکینهای وابسته  به آنها در کلیه رویدادهای نورواندوگرین موثر در باروری، چه در تخمدانها و چه در جفت و رویان در  حال رشد نقش مهمی ایفا می کنند. بعلاوه مشخص شده است که این ارتباط دو جانبه بوده و قسمتهای مختلف سیستم نورواندوکرین، دستگاه تولید مثل و رویان در حال رشد می توانند تولید سایتوکینها را  توسط سیستم ایمنی تعدیل کرده، یا خود سایتوکینهای معینی را تولید نمایند.  لنفوسیتها و ماکروفاژها در قسمتهای مختلف سیستم تولید مثل فاکتورهایی ترشح می کنند که تکامل  جنین و رشد تروفوبلاست را تحت تاثیر قرار می دهند بنا بر این می توان پیشنهاد کرد که احتمالا سایتوکینها  چنقش اساسی در مکانیسمهای شکست ایمونولوژیکی تولید مثل ایفا می کنند. بعلاوه فاکتورهای واسطه ای  مختلف تولید شده توسط سلولهای ایمنی، رویان در حال تکامل، یا سلولهای دیگر مادری نظم و ظرافت  دقیق این فعالیتها را تعدیل و به عهده می گیرند

---

از بین بردن یا کاهش پاسخهای نورواندوکرین، فاز حاد و استرس در ترومای جراحی و حین بیهوشی مورد توجه متخصصان بوده و برای پیشگیری از آن داروها و روشهای مختلفی به کار گرفته شده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثرات تجویز سولفات منیزیم بر تغییرات میزان سرمی هورمونهای استرس، نورواندوکرین و فاز حاد و مقایسه آن با اثرات بی‌حسی نخاعی بوده است. در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی انجام شد، ۶۰ بیمار که کاندید عمل جراحی آرتروسکوپی تشخیصی زانو بودند به ۳ گروه ۲۰ نفری تقسیم شدند و تحت بیهوشی کامل داخل وریدی با میدازولام، فنتانیل و آتراکوریوم همراه با سولفات منیزیم(گروه ۱)، بیهوشی کامل داخل وریدی با همان روش بدون سولفات منیزیم(گروه ۲) و بی‌حسی نخاعی به تنهایی(گروه ۳) قرار گرفتند. در پایان عمل و بعد از هوشیاری بیمار، درد با سیستم VAS ( Visual analog scale ) در هر سه گروه ارزیابی می‌گردید و در صورت بالاتر بودن VAS از شماره ۳ جهت کنترل درد در ۲۴ ساعت بعد از عمل فنتانیل داده می‌شد. سپس ۲۴ ساعت بعد از انجام عمل جراحی، سطح شاخصهای پاسخ فاز حاد و سطح هورمونهای پاسخهای استرس و هورمون نورواندوکرین(نوراپی‌نفرین) تعیین می‌گردید. بررسی نتایج حاصل از مطالعه توسط روش آماری ANOVA ، Ttest و X^۲ و نرم افزار SPSS با سطح معنی‌دار ۰۵/۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برخلاف مطالعات قبلی که نشان دهنده کاهش نوراپی‌نفرین به دنبال استفاده از سولفات منیزیم قبل از لارنگوسکوپی و استفاده از بی‌حسی رژیونال بودند، سطح این هورمون و برخی از هورمونهای دیگر در ۳ گروه اختلاف معنی‌داری با هم نداشت و در مقایسه ۳ گروه با هم تنها T۳ با ۰۰۰/۰= P ، T۴ با ۰۱۶/۰=‍‍ P ، GH ( Growth Hormone ) با ۰۴۵/۰= P ، WBC با ۰۰۴/۰= P ، BS با ۰۴۳/۰= P و CRP+ با ۰۲۴/۰= P با هم اختلاف معنی‌داری داشتند. نتایج این مطالعه عدم تأثیر سولفات منیزیم و تأثیر نسبی بی‌حسی نخاعی بر پاسخهای استرس، فاز حاد و نورواندکرین را نشان داد.

---

    مقدمه: کارسینوم نورواندوکرین از جمله نئوپلاسم‌های سیستم نورواندوکرین می‌باشد که مشتمل بر ارگان‌هایی است که سلولهای APUD(Amine precursor uptake & decarboxylation) در آنها ناشایعند. در بدن انسان، شایع‌ترین محل کارسینوم، دستگاه GI(Gastrointestinal) و ریه می‌باشد. این تومورها از نظر هیستولوژیک، با واکنش‌های مثبت نسبت به رنگهای نقره و به مارکرهای اختصاصی بافتهای نورواندوکرین مثل NSE(Neuron-specific Enolase)، سیناپتوفیزین و کروموگرانین A مشخص می‌شوند. معرفی بیمار: بیمار خانم ۷۴ ساله‌ای بود که با مشکل گرفتگی بینی ۶ ماهه، اپیستاکسی، آنوسمی و کاهش شنوایی مراجعه کرده بود. در معاینه، توده‌ای پولیپویید و عروقی در نازوفافکس دیده شد. در سی‌تی‌اسکن، توده‌ای هموژن و ایزودانس در نازوفارنکس، بدون خوردگی استخوانی وجود داشت. نتیجه‌گیری: پس از تایید تشخیص تومور کارسینویید با واسطه مارکرهای اختصاصی و با رنگ‌آمیزی‌های مخصوص، فاکتورهایی برای پیش‌بینی بدخیمی تومور وجود دارد. در درمان تومورهای بدخیم نورواندوکرین، بویژه واریانت‌های مهاجم تومور، کموتراپی سیستمیک بویژه cisplatin و etoposide موثر است؛ نقش رادیوتراپی، palliative است.

---

  مقدمه: تومور کارسینوئید تیپیک، یکی از انواع نادر کارسینوم‌های نورواندوکرین حنجره است که تنها ۱۴ مورد آن تاکنون گزارش شده است. تمام این موارد، ناحیه سوپراگلوت را درگیر کرده بودند. رزکسیون موضعی وسیع، درمان انتخابی است.

  معرفی بیمار: بیمار آقای ۶۸ ساله با خشونت صدای دائمی و پیشرونده از ۶ ماه قبل بود که در لارنگوسکوپی مستقیم، توده اگزوفیتیک در سوپراگلوت مشاهده شده بود. لارنگوسکوپی مستقیم و بیوپسی انجام شد. گزارش پاتولوژی، کارسینوئید تیپیک بود.

نتیجه‌گیری: از آنجایی که تومورهای نورواندوکرین حنجره، رفتار بیولوژیک متفاوت و اقدام درمانی خاصی نیاز دارند، تشخیص دقیق آنها مهم است. وقتی جراح به وجود این تومورها مشکوک است، رنگ‌آمیزی‌های ایمونوپراکسیداز مخصوصی جهت تأیید تشخیص باید انجام شوند.

---

زمینه و هدف: چاقی یک بیماری مزمن است که در حال حاضر به عنوانی یک اپیدمی جهانی در نظر گرفته می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی عوارض اندوکرین و متابولیک در کودکان چاق مراجعه کننده به کلینیک غدد بیمارستان علی اصغر زاهدان انجام پذیرفت.
روش کار: معیارهای ورود در جامعه مورد مطالعه شامل کودکان چاق ۵ تا ۱۸ ساله مراجعه کننده به کلینیک غدد بیمارستان علی اصغر شهر زاهدان در سال ۱۳۹۵ بود. معیارهای خروج عبارتنداز عدم تمایل به شرکت درمطالعه، عقب افتادگی ذهنی یا داشتن بیماری های سندرمیک، شرح حال بیماری مزمن یا مصرف دارو. در این مطالعه تعداد ۶۰ کودک مبتلا به چاقی مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که ۵۲% آزمودنی­ها پسر و ۴۸% دختر بودند. میانگین سنی کودکان مورد مطالعه ۰/۳ ± ۹/۹ سال (با حداقل ۵ و حداکثر ۱۷ سال) بود. ۸/۵% کودکان BMI بین صدک ۹۵-۸۵% برای سن و جنس و ۲/۹۴% آن­ها BMI بالاتر از صدک ۹۵% برای سن و جنس داشتند. در این مطالعه ۵۷% کودکان در سونوگرافی کبد چرب داشته (%۴۵ گرید یک و ۱۲% گرید ۲) و ۴۳% نرمال بودند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که در کودکان چاق عوارض متابولیک مانند کبد چرب بیشتر وجود دارد و عوارض اندوکرین مانند هیپرانسولینمی و هیپرلیپیدمی نیز بیشتر دیده­ می‌شود. بنابراین اگر کودکی وزن بالایی داشته باشد، عوارض اندوکرین و متابولیک چاقی در وی بررسی گردد تا سریعتر درمان شود.