مجله علوم پزشکی رازی

    بمنظور انجام این مطالعه بر روی ۱۰۰ نمونه پنیر غیرپاستوریزه جمع‌آوری شده از نقاط مختلف شهر تهران از آذرماه سال ۱۳۷۷ لغایت خردادماه سال ۱۳۷۸ بررسیهای میکروبشناسی جهت تعیین آلودگی ازنظر وجود اشریشیاکلی، استافیلوکوک اورئوس، سالمونلا و یرسینیا انتروکولیتیکا بعمل آمد. همزمان ۳۰ نمونه پنیر پاستوریزه نیز از نظر آلودگی به باکتریهای فوق مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج بدست آمده بیانگر آلودگی پنیرهای غیرپاستوریزه به اشریشیاکلی (۵۴%) و استافیلوکوک اورئوس (۳%) بود. در پنیرهای پاستوریزه فقط یک مورد آلودگی به باکتریهای کلی فرم مشاهده گردید که در آزمایش نمونه‌های دیگر آن محصول نیز نتیجه منفی بود.

از آنجا که برای نگهداری پنیرهای غیرپاستوریزه از آب نمک استفاده می‌گردد پایداری اشریشیاکلی و سایر باکتریهائــی که ممکـــن اســت پنیــر را آلوده نماینـد (ماننــد لیستریا مونوسایتوژنـز، ویبریوکلــرا و یرسینیا انتروکولیتیکا) در غلظتهای مختلف نمک مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه نشان می‌دهد که اشریشیاکلی در غلظتهای ۱۰-۱ درصد نمک بمدت ۷۰ روز، در محلول نمک اشباع شده بمدت ۲ روز و در غلظتهای ۲۰% و ۳۰% نمک بترتیب ۳۰ روز و ۱۵ روز زنده می‌ماند. ویبریوکلرا نیز بمدت ۴۲ روز در غلظت پائین نمک (۸-۱ درصد) باقی می‌مانده ولی در غلظتهای بالاتر (۱۰-۹درصد) پس از ۴۸ ساعت از بین می‌رود. رشد یرسینیا انتروکولیتیکا نیز در غلظت (۱۰-۱ درصد) نمک قبل از یک هفته متوقف می‌گردد. تنها باکتری که قادر به رشد و تحمل مقادیر اشباع نمک بمدت طولانی (۶۳ روز) می‌باشد لیستریامونوسایتوژنز است.

  زمینه و هدف: اشریشیاکلی یکی از مهم‌ترین و بیش‌ترین باکتری‌هایی است که از عفونت‌های کلینیکی بخصوص در بیماران بستری در بیمارستان جدا می‌شود، اخیراً مقاومت دارویی آن بویژه به چندین آنتی‌بیوتیک از دسته‌های دارویی مختلف مورد توجه قرار گرفته است و از آنجائی که یکی از علل مقاومت دارویی، تولید بتالاکتاماز وسیع‌الطیف می‌باشد؛ لذا هدف از این مطالعه، بررسی مقاومت دارویی ناشی از بتالاکتاماز وسیع‌الطیف در اشریشیاکلی با مقاومت دارویی چندگانه بوده است.

  روش بررسی: در این مطالعه مقطعــی ـ تحلیلــی، ابتدا حساسیت دارویی�۱۱۳ مورد اشریشیا کلی جدا شده از بیماران با روش انتشار از دیسک، مشخــص گردیــد. سپــس با روش E.test ، کمترین غلظت بازدارندگی دارو ( MIC = Minimal Inhibitory Concentration ) موارد مقاوم تعیین گردید و با استفاده از دیسک‌های نیتروسفین جهت بررسی آنزیم بتالاکتاماز و بررسی به روش Double disc ، وجود بتالاکتاماز وسیع‌الطیف در انواع مقاوم تعیین شد و در نهایت نتایج با استفاده از تستهای t و chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

  یافته‌ها: از ۱۱۳ مورد E.coli ، ۴۷ مورد(۵/۴۱%) دارای مقاومت دارویی چندگانه بودند و همگی در تست نیتروسفین مثبت بودند و نتایج مثبت به روش Double disc ، وجود ESBLs ( Extended Spectrum β lactamases ) را در آنها مشخص ساخت.

  نتیجه‌گیری: جداسازی ۴۱% مقاومت در اشریشیاکلی جدا شده و اثبات وجود بتالاکتاماز وسیع‌الطیف در انواع مقاوم، توجه ویژه به مصرف سفالوسپورین‌های وسیع‌الطیف و همچنین انجام یک بررسی ملی را خاطرنشان می‌سازد

زمینه وهدف: باکتری اشریشیاکلی انتروپاتوژن (EPEC Enteropathigenic E.coli) از خانواده انتروباکتریاسه و بعنوان یک عامل مهم گاستروانتریت و اسهال بویژه در کودکان کشورهای در حال توسعه و نیز توسعه نیافته می باشد. این پاتوتایپ می تواند در کودکان زیر ۵ سال سبب بیماری شدید و یا حتی مرگ شود. تعیین الگوی توزیع این پاتوتایپ ها در نواحی جغرافیایی مختلف و بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها به منظور تجویز مناسب آنتی بیوتیک ها اهمیت زیادی دارد. این مطالعه با هدف بررسی شیوع پاتوتایپ  EPEC عامل اسهال در کودکان زیر ۵ سال شهر تهران و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها انجام گرفت.

روش کار: ۳۰۰ نمونه اسهال کودکان زیر ۵ سال از بیمارستان کودکان تهران جمع آوری و با استفاده از تستهای بیوشیمیایی استاندارد به عنوان کشت برروی محیط های انتخابی و تست های بیوشیمیایی، گونه های اشریشیاکلی شناسایی شدند. تمامی ایزوله ها اشریشیاکلی های  جدا شده به منظور بررسی وجود ژن اینتیمین (eaeA) با تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) مورد ارزیابی قرار گرفتند. تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی پاتوتایپ های حاوی ژن eaeA به کمک تست آنتی بیوگرام در مورد ۱۶ آنتی بیوتیک به روش انتشار در دیسک صورت گرفت. برای تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی استفاده شد.

یافته‌ها:  از تمام نمونه های اخذ شده از بیماران، ۳۶ مورد (۱۲%) EPEC  با تکنیک PCR  مورد تایید واقع شد. بیشتر پاتوتیپ های EPEC جدا شده ۲۲ مورد(۱/۶۱%) (۶۲%) مربوط به کودکان زیر ۱ سال بودند. تمام ۳۶ پاتوتایپ های جدا شده نسبت به آنتی بیوتیک های ایمی پنم و مروپنم حساس بودند. بیشترین میزان مقاومت پاتوتایپ ها نسبت  به آنتی بیوتیک های تتراسایکلین و آموکسی سیلین۲۳ مورد(۹/۶۳%)  (۶۴%) بود. همچنین ۲۴ ایزوله (۷/۶۶%) (۶۷%) الگوی مقاومت چندگانه به آنتی بیوتیک های رایج را نشان دادند.

نتیجه‌گیری: پاتوتایپ های EPEC در ایران به عنوان عامل اسهال کودکان مطرح هستند که بایستی جهت شناسایی آنها از تکنیک های نوین و معتبر بهره گرفت. این پاتوتایپ ها به طور روزافزون به برخی آنتی بیوتیک های متداول مقاوم شده اند. جهت درمان مناسب بیماری های مربوطه و عدم بروز مقاومت روزافزون عوامل پاتوژن، شناسایی قطعی و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها حائز اهمیت زیادی است.

زمینه و هدف: باکتری اشریشیاکلی یکی از اعضای خانواده انتروباکتریاسه می‌باشد که به عنوان یکی از رایج‌ترین عوامل عفونت ادراری شناخته شده است. آنزیم­های بتالاکتامازی، مهمترین عامل مقاومت به آنتی­بیوتیک­های خانواده بتالاکتام در میان باکتری­های گرم منفی است. با توجه به افزایش روز افزون عفونت ادراری ناشی از اشریشیاکلی مقاوم به آنتی بیوتیک هدف از این پژوهش تحیقیق پیرامون الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی نسبت به آنتی­ بیوتیک­های بتالاکتام و بررسی وجود ژن­های بتالاکتاماز (ESBL) SHV و TEM در نمونه های اشریشیاکلی جداشده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری می باشد.
روش کار: در این پژوهش ۱۸۱ سویه اشریشیاکلی از نمونه­های ادرار افراد مبتلا به عفونت ادراری جمع آوری شد، سپس بررسی حساسیت آنتی بیوتیک به روش Disk diffusion  انجام گرفت. به منظور تایید فنوتیپی اشریشیاکلی های مولد بتالاکتامازهای وسیع الطیف  (Extended-spectrum beta-lactamases-ESBL) از روش Combined Disk test استفاده گردید و در نهایت حضور ژن­های بتالاکتامازی SHV و TEM در ایزوله­های ESBL مثبت توسط روش Multiplex PCR مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: از مجموع ۱۸۱ ایزوله، ۶۶ (۴۶/۳۶ درصد ­) ایزوله مقاوم به سفوتاکسیم و ۸۲ (۳۰/۴۵­ درصد) ایزوله مقاوم به سفتازیدیم بودند. همچنین ۵۸درصد ایزوله ESBL مثبت بودند که از این تعداد ۱۶ (۳۳­ درصد) ایزوله حامل ژن SHV، ۲۸ (۵۸­ درصد) ایزوله حامل ژن TEM و همچنین ۳ (۶­ درصد) ایزوله­ها حامل هر دو ژن SHV و TEM بودند.
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه تولید ESBL تهدیدی بزرگ برای جامعه به شمار می­رود بنابراین ضروری به نظر می­رسد که برای شناسائی این نوع از مقاومت­ها از روش­های مولکولی مناسب در کنار سایر روش­های فنوتیپی استفاده شود.
 

زمینه و هدف: اشریشیاکلی یک عامل اصلی ایجادکننده عفونت ادراری است. این باکتری به طور معمول در روده‌ی افراد سالم و همچنین روده‌ی حیوانات خون گرم زندگی می‌کند. طیف گسترده‌ای از عفونت‌های خارج روده‌ای در انسان‌ها و حیوانات توسط گونه‌های خارج روده‌ای اشریشیاکلی (ExPEC) ایجاد می‌گردد.
روش کار: در مطالعه‌ی حاضر ۵۰ نمونه از کشت‌های مثبت دارای عفونت ادراری ارجاع داده شده به آزمایشگاه بیمارستان امام رضا شهرستان بجنورد مورد بررسی قرار گرفت. نمونه‌های جمع آوری شده توسط تست‌های بیوشیمیایی مورد تایید قرار گرفت. پس از استخراج DNA  نمونه‌های جمع آوری شده به منظور بررسی ژن‌های vat، papC، irp۲، cva/cvi، iucD، tsh، astA و iss از روش Multiplex PCR استفاده گردید.
یافته‌ها: براساس نتایج بدست آمده در این پژوهش میزان شیوع مربوط به ژنirp۲  بیشترین (۶۴ درصد) و ژن‌های cva/cvi (۳۶ درصد)، papC (۳۰ درصد)،iucD (۳۰ درصد)، astA (۱۶ درصد)،  iss(۱۶ درصد)، tsh (۶ درصد) و vat (۴ درصد) بعد از آن قرار گرفتند.
نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع و حضور ژن‌های مورد مطالعه، در مطالعه‌ی حاضر و سایر مطالعات انجام شده می‌توان گفت که این ژن‌ها نقش مهمی در ایجاد و تشدید عفونت‌های ناشی از سویه‌های خارج روده‌ای دارند. همچنین حضور هم زمان ژن‌ها در برخی از جدایه وجود داشته است که این امر می‌تواند سبب طولانی شدن دوره‌ی درمان عفونت گردد.