زمینه و هدف: وجود استقلال کاری در فعالیتهای روزمره افراد نقش اثرگذاری بر رفتار شهروندی افراد جامعه دارد؛ لذا هدف این مطالعه بررسی رابطه بین درگیر شدن در کار و رفتار شهروندی در سطح فردی و سازمانی و نقش تعدیلی استقلال کاری بود.
روش کار: روش تحقیق از نظر گردآوری دادهها از نوع توصیفی، پیمایشی بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان واحد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علی‌آبادکتول به تعداد ۱۳۰ نفر بودند که از این تعداد بر اساس جدول کرجسی و مورگان، ۹۷ نفر با استفاده از روش تصادفی ساده انتخاب شده‌اند. جهت جمع آوری دادهها از ابزار پرسشنامه استاندارد استفاده شد. همچنین جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی و جهت بررسی فرضیهها از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری بهره گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که روابط مستقیم بین متغیرهای درگیر شدن در کار و رفتار شهروندی سازمانی فردی و سازمانی با ضریب مسیر به ترتیب ۷۱۲/۰ و ۷۵۱/۰ تأیید شد و نیز روابط غیر مستقیم بین درگیر شدن در کار و رفتار شهروندی سازمانی فردی و سازمانی با نقش تعدیلی استقلال کاری با ضریب مسیر به ترتیب ۴۷۹/۰ و ۳۲۰/۰ نیز تأیید گردید.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده باید اذعان داشت نقش تعدیلی استقلال کاری در رابطه بین درگیر شدن در کار و رفتار شهروندی در سطح فردی و سازمانی تأیید شده است لذا لازم است تا مدیران سازمانها به مقوله استقلال کاری و توسعه رفتار شهروندی در سطح فردی و سازمانی توجه نمایند.
